„Sprawiamy, że nasz głos jest słyszalny”: Palestyńczycy chwalą sukces filmu „Głos Hind Rajab” o młodej kobiecie z Gazy, który zdobył uznanie na Festiwalu Filmowym w Wenecji

Film tunezyjskiego reżysera Kaouthera Ben Henii opowiada historię młodej Hind Rajab, która ginie podczas próby ucieczki przed izraelskimi bombardowaniami. Wywołał on silne emocje.

To była owacja na stojąco, która zapisze się w annałach kina. Film „ Głos Hind Radżaba ” – inspirowany prawdziwą historią, która wydarzyła się w Strefie Gazy – był oklaskiwany przez 23 minuty podczas pokazu w środę, 3 września, na Festiwalu Filmowym w Wenecji. Premiera spotkała się z dużym uznaniem, dzięki czemu film tunezyjskiego reżysera Kaouthera Ben Henii stał się jednym z faworytów w walce o Złotego Lwa, przyznanego wieczorem w sobotę, 6 września.

Jeszcze przed premierą kinową sukces filmu odbił się echem aż po Gazę. Entuzjazm otaczający ten dokumentalny dramat wywołał sprzeczne uczucia u humanitarnego działacza Eyada Amawiego: „ Z jednej strony odczuwamy głęboki smutek, ponieważ historia Hind ponownie otwiera rany, które wciąż krwawią. Jednocześnie jednak odczuwamy ulgę, a nawet radość z myśli, że głos ludzi zawsze góruje nad próbami jego stłumienia ”.

To głos 5-letniej Hind Radżab. Uciekając przed bombardowaniami w styczniu 2024 roku, znalazła się pod ostrzałem izraelskiej armii. Wszyscy jej bliscy w samochodzie zginęli. Jako jedyna ocalała, spędziła prawie trzy godziny na rozmowie telefonicznej z ratownikami. Dziewczynka została znaleziona martwa dwanaście dni później, a samochód był podziurawiony 335 kulami.

Żaden Palestyńczyk nie zapomniał tej historii. A już na pewno nie Mustafa Sheta, dyrektor Jenin Freedom Theatre na okupowanym Zachodnim Brzegu . „ Jesteśmy dumni, że Motaz Malhees, jeden z naszych byłych studentów, wziął udział w tym filmie ” – wyjaśnia. „Bardzo się cieszymy, że możemy wykorzystać możliwości kina, kultury i sztuki, aby dotrzeć do ludzi i sprawić, by nasz głos został usłyszany ”.

„ Być może to sposób, by zmusić ich do zmiany spojrzenia na Palestynę ” – ma nadzieję Mustafa Sheta, mając przed sobą film, który zdaje się być echem krzyku całego narodu. Bo, jak często powtarzają Palestyńczycy, „ nie jesteśmy liczbami ”.