TAK KSZTAŁTUJE SIĘ MÓZG CZŁOWIEKA PO AMPUTACJI

Wbrew powszechnemu przekonaniu, mózgowa mapa ciała pozostaje niezmieniona nawet po amputacji kończyny. To odkrycie może mieć znaczenie dla leczenia bólu fantomowego kończyn lub sterowania protezami robotycznymi.

Aż do tej pory powszechnie uważano, że po amputacji mapa mózgu ulega przeorganizowaniu, aby zrekompensować utratę, co jednak zaprzecza badaniu przeprowadzonemu przez brytyjskich i amerykańskich naukowców, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie Nature Neuroscience.

Mapy mózgu wykonane przed amputacją ręki oraz te wykonane do pięciu lat po niej nie wykazały żadnych oznak tej domniemanej reorganizacji, lecz pozostały statyczne i niezmienione.

Kora czuciowo-somatyczna mózgu posiada mapę różnych obszarów odpowiadających różnym częściom ciała. Na przykład, dotknięcie dłonią czegoś gorącego aktywuje obszar mózgu położony tuż nad uchem.

Przeczytaj: Szczątki górnika, który zmarł 19 lat temu w Pasta de Conchos, odnalezione

Pomimo przekonania, że ​​sąsiednie obszary na tej mapie ulegają reorganizacji i przejmują obszar dawniej przypisany brakującej kończynie, większość ludzi odczuwa żywe doznania w kończynie fantomowej, takie jak swędzenie czy ból.

Co więcej, badania obrazowania mózgu, podczas których osoby po amputacji proszone były o poruszanie brakującymi palcami, wykazały wzorce mózgowe podobne do tych obserwowanych u osób, którym brakowało palców.

Zespół, w którego skład weszli naukowcy z uniwersytetów w Cambridge (Wielka Brytania) i Pittsburghu, postanowił zbadać tę sprzeczność i wybrał trzy osoby, którym planowano amputację rąk.

Obszar odpowiadający dłoni i palcom znajduje się w korze czuciowo-somatycznej, obok obszaru odpowiadającego ustom, nosowi i oczom. Naukowcy przeanalizowali mapy dłoni i twarzy pacjentów przed i po operacji.

Przed amputacją wszyscy trzej mogli poruszać wszystkimi pięcioma palcami. Podczas badania MRI poproszono ich, aby poruszali wszystkimi pięcioma palcami, a także aby wydymali usta, co pozwoliło im na stworzenie osobistych map tych części ciała.

Obejrzyj: Ustawa o dochodach Guadalajary zatwierdzona na rok 2026

Trzy i sześć miesięcy po operacji uczestnicy powtórzyli tę czynność, marszcząc usta i wyobrażając sobie, że poruszają palcami. Jeden uczestnik został ponownie zeskanowany 18 miesięcy później, a drugi pięć lat później.

Porównując mapy wykonane przed i po utracie ręki, zauważono, że odpowiadający jej obszar mózgu aktywował się niemal identycznie, a obszar odpowiedzialny za usta nie zastąpił obszaru odpowiadającego za brakującą kończynę.

„Biorąc pod uwagę, że kora czuciowo-somatyczna odpowiada za interpretację tego, co dzieje się wewnątrz ciała, zaskakujące jest, że najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy z tego, że ręki już nie ma” – zauważyła Tamar Makin, badaczka z Uniwersytetu Cambridge.

Zespół porównał te wyniki z wynikami 26 osób, u których amputowano kończynę górną średnio 23,5 roku wcześniej.

Reprezentacje mózgowe dłoni i ust w tej grupie były podobne do tych u trzech pierwszych pacjentów, co wskazuje na długoterminowe dowody stabilności reprezentacji w mózgu.

Badanie wyjaśnia również, dlaczego metody terapeutyczne skoncentrowane na przywróceniu reprezentacji kończyny na mapie mózgu okazały się ograniczone w leczeniu bólu fantomowego.

Obiecujące terapie w przypadku amputacji?

Według naukowców, najbardziej obiecujące terapie obejmują nowe podejście do przeprowadzania amputacji. Ponowne połączenie pozostałych odcinków nerwów wewnątrz kikuta z nowym mięśniem lub skórą mogłoby uniemożliwić im wysyłanie do mózgu sygnałów, które przyczyniają się do odczuwania bólu.

Wszyscy trzej uczestnicy odczuwali znaczny ból kończyny przed amputacją, ale tylko jeden przeszedł skomplikowaną i nowatorską procedurę przeszczepu nerwów do nowego mięśnia i teraz nie odczuwa bólu. Pozostali dwaj, którzy otrzymali standardowe leczenie, nadal odczuwają ból fantomowy kończyny.

Checa: Rynek spożywczy wśród obszarów najbardziej dotkniętych dzisiejszym deszczem (FILMY)

Wyniki te mają znaczenie dla leczenia bólu fantomowego kończyn i sugerują, że Osiągnięcie niezawodnego przywrócenia czucia i sterowania protezami robotów za pomocą interfejsów mózgowo-komputerowych może okazać się w dłuższej perspektywie bardziej wykonalne, niż wcześniej sądzono.

Według Huntera Schone'a z University of Pittsburgh, możliwe jest uzyskanie dostępu do drobniejszych szczegółów mapy dłoni, takich jak odróżnienie opuszki palca od jego podstawy, a także przywrócenie bogatych, jakościowych aspektów wrażeń, np. faktury, kształtu i temperatury.

*Bądź na bieżąco z aktualnościami, dołącz do naszego kanału WhatsApp .

AO