Wspomnienia z dzieciństwa Hiszpana wygnanego w Meksyku ujrzały światło dzienne po ponad 70 latach.
Nadal w Meksyku , na kilka miesięcy przed zakończeniem piętnastoletniego wygnania , Hiszpan Felip Salvador Rosés rozmyślał o swoim rodzinnym mieście, a z nostalgii tej zrodziło się pięćdziesiąt opowieści , które 72 lata później zostały zebrane w księdze wspomnień .
Kiedy byłem dzieckiem w Badalonie w 1900 r. to książka pod redakcją Elisendy Puig i Evy Santany – wnuczki i prawnuczki autorki – w której Salvador wspomina, jak wyglądała Badalona, miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, w którym dorastał.
Salvador pozostał na wygnaniu w Meksyku do 9 stycznia 1954 roku. Tego dnia wsiadł na pokład statku Andrea Gritti, który zabrał go z Veracruz do Barcelony, wioząc teczkę zawierającą 47 opowiadań , które stanowiły „album pełen portretów, kilka pociągnięć pędzla w kolorze”, a które obecnie stanowią książkę wydaną przez Pont del Petroli.
Przybył do Veracruz w lipcu 1939 r. na pokładzie statku „Mexique”, który w tym samym miesiącu wypłynął z Bordeaux z hiszpańskimi emigrantami, którzy przekroczyli granicę z Francją po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej.
Tak było w przypadku Salvadora, który w lutym 1939 r. udał się na wygnanie pieszo wraz z regionalnym rządem Katalonii (hiszpańskiego regionu, w którym mieszkał) i przybył do Francji, gdzie został przetrzymywany w obozie koncentracyjnym Bram.
Książka „Kiedy byłem dzieckiem w Badalonie w 1900 roku”, napisana z wygnania przez Felipa Salvadora Rosésa. EFE/Quique García
W Meksyku spędził prawie piętnaście lat z dala od żony (Josepy) i trójki dzieci (Josefiny, Rosera i Joan) , których nie mógł przytulić aż do powrotu do Hiszpanii, zaledwie dwa lata przed śmiercią .
W swoich wspomnieniach, które zostały opublikowane po długim czasie, Salvador opowiada o swoim rodzinnym mieście Badalonie i wspomina wrażenie, jakie zrobiły na jego dzieciach, gdy zobaczyły pierwszy samochód przemierzający ulice miasta, wspomina zawody, które dziś już nie istnieją, czy krajobraz, który już nie istnieje.
Inne fragmenty, opatrzone ilustracjami jego bliskiego przyjaciela Jaume Passarella , dotyczą na przykład sprzeciwu mieszkańców miasta wobec wezwania do walki o niepodległość Kuby w 1898 roku.
Felip Salvador nie uwzględnił w tej pracy szczegółów swojej kariery politycznej – związanej z katalońską partią niepodległościową Esquerra Republicana – która doprowadziła do jego aresztowania w październiku 1934 r. i wygnania po klęsce republikanów w hiszpańskiej wojnie domowej.
Clarin
