Echtgenoot van Fiona Phillips doet hartverscheurende bekentenis: 'Hij herkent onze zoon niet'

Fiona Phillips' echtgenoot Martin Frizell heeft openhartig gesproken over het hartverscheurende moment in haar strijd tegen Alzheimer, toen de voormalige tv-presentatrice hun eigen zoon niet herkende. De 66-jarige, die vorig jaar zijn rol als redacteur bij This Morning opzegde om na haar diagnose voor zijn vrouw te zorgen, deelde verwoestende details over haar gezondheid in hun nieuwe boek.

Martin onthulde dat de situatie nog zwaarder was dan aanvankelijk werd beweerd , aangezien Fiona al maandenlang met een andere, niet nader genoemde ziekte kampte, waarvan hij denkt dat die haar Alzheimer heeft verergerd. Hij vertelde dat ze op een gegeven moment "dicht bij een delirium" was, vóór het hartverscheurende moment waarop Fiona dacht dat hun oudste zoon Nathaniel (26) een indringer was. In hun boek Remember When herinnert haar man zich: "Op een weekend was Nat thuis van het leger en zette hij thee in de keuken, terwijl Fiona en ik televisie zaten te kijken.

Ze raakte vreselijk van streek. 'Wie is die man in de keuken?' vroeg ze me. 'Dat is Nat,' zei ik zachtjes. 'Onze zoon. Hij is thuis voor het weekend.' Ze was zo van streek dat ze niet eens boos leek dat ze de vraag had gesteld.

Martin schreef in het boek dat hij er zeker van is dat de 26-jarige de opmerking niet heeft gehoord; anders zou hij "kapot" zijn geweest. De jongste zoon van het stel, Mackenzie, 23, woont nog thuis en is, net als zijn oudere broer, een enorme steun voor zijn moeder.

Toen Fiona de diagnose kreeg, wilde ze het haar zonen niet vertellen. Ze was bang dat zij en Martin ook aanleg hadden voor vroegtijdig optredende Alzheimer. Haar ouders en verschillende naaste familieleden hadden namelijk ernstig aan de ziekte geleden.

Eerder vertelde ze dat haar ouders op heel verschillende, maar toch ook pijnlijke manieren getroffen werden .

Volgens zorgprofessionals erfde Fiona de ziekte niet rechtstreeks van haar ouders, maar waren het genetische eigenschappen die haar 'predisponeerden' of vatbaarder maakten voor de ziekte. Martin en Fiona ontdekten later dat hun zoons niet hetzelfde verhoogde risico liepen.

Desondanks vertelt Martin dat het voor hun zonen niet makkelijk is om getuige te zijn van de dramatische achteruitgang van de gezondheid van hun ooit zo energieke moeder. Hij zegt: "Het is zwaar voor ze.

"Ze zien hun moeder zo en dat maakt hen erg verdrietig," zei hij. "Maar wat voor keus hebben we dan, anders dan door te gaan?"

In een van de eerste hoofdstukken van hun boek vertelt een emotionele Fiona over haar verlangen naar de alledaagse, saaie momenten met haar familie en haar angst dat ze ze zal vergeten. Ze schrijft: "Ik wil Chelsea thuis met 3-0 zien winnen van Arsenal.

Ik wil dat onze zoon Nat met verlof van het leger thuiskomt en me een van zijn beerachtige knuffels geeft. Ik wil dat onze jongste zoon Mackenzie me een kopje thee en een koekje brengt als we samen tv kijken. Ik wil mezelf zijn.