Fikret Otyam, die Anatolië afbeeldt met zijn kleuren, foto's en pen

Het is 10 jaar geleden dat de schilder, fotograaf, journalist en schrijver Fikret Otyam overleed.

Otyam werd op 19 december 1926 in Aksaray geboren als derde kind van Vasıf Bey en Naciye Hanım. Op 6-jarige leeftijd begon hij te werken in de apotheek van zijn vader.

Otyam maakte aantekeningen in zijn notitieboekje over de verhalen die hij in 1945-1946 in de krant "Gece Postası" in Istanbul zou publiceren. Hij luisterde daarbij naar de verhalen van de dorpelingen die in die jaren bij zijn apotheek kwamen.

De kunstenaar, broer van de beroemde componist en dirigent Nedim Vasıf Otyam en Nusret Kemal Otyam, voltooide zijn basis- en middelbare school in Aksaray. Hij ontwikkelde een interesse in fotografie tijdens zijn middelbareschooltijd dankzij zijn leraar Frans, de gepensioneerde kolonel Lüleci Haşim Bey.

Otyam, die fotografie leerde van zijn oudere broer, opende samen met zijn vriend en kunstleraar een fotowinkel genaamd "Foto Üç Yıldız" in Aksaray.

Otyam begon zijn middelbare schoolopleiding aan de Atatürk-hogeschool in Ankara. Daarna ging hij naar de kostschool van Kayseri. Na zijn afstuderen bleef hij bij zijn vader werken en in die periode ontmoette hij de schilder Neşet Günal. Günal herkende zijn interesse in schilderen en raadde Otyam aan om zich in te schrijven aan de Staatsacademie voor Schone Kunsten van Istanbul.

Hierna begon Otyam, die in 1945 naar de Academie ging en in 1953 afstudeerde aan de Bedri Rahmi Eyüboğlu Workshop, zich tijdens zijn studententijd bezig te houden met journalistiek, kunst, literair schrijven en foto-interviews.

Terwijl Otyam tijdens zijn eerste jaar aan de Academie een klassieke opleiding kreeg in het atelier van İbrahim Çallı, kreeg hij bij de overstap naar het atelier van Eyüboğlu de kans om vrij te werken qua inhoud en vorm.

Daarna begon Fikret Otyam te werken bij "Gece Postası" en na zijn afstuderen werkte hij in kranten als "Son Saat", "Dünya", "Ulus" en "Cumhuriyet" en schreef hij wekelijkse artikelen in de krant Aydınlık.

De meesterkunstenaar schreef krantenartikelen over zijn interviews met de mensen van Oost- en Zuidoost-Anatolië en publiceerde ze in de boeken "Landless", "Gide Gide", "Ha Bu Diyar", "Harran ve Irıp" en "Ey Samandağ Samandağ".

Otyam merkte in een interview het volgende over die dagen op:

Als adjunct-hoofdredacteur en schrijver van de krant Dünya reisde ik voor het eerst naar Oost- en Zuidoost-Anatolië met toestemming van mijn werkgevers, Falih Rıfkı Atay, die ik met respect herdenk, en Bedii Faik. Als kind van Centraal-Anatolië fluisterde die reis, Anatolië, me in dat we die mensen, die landen, de bergen, de meren, de bomen, de griezelige kruipers en het onbeschrijfelijke verleden moesten beschermen. Ik hoop dat die influistering is uitgekomen.

De kunstenaar opende in 1952 zijn eerste tentoonstelling van schilderijen en hield tot aan zijn dood meer dan 30 tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Zijn schilderijen zijn opgenomen in diverse musea en privécollecties over de hele wereld.

Otyam, die tussen 1953 en 1996 op de tentoonstelling "Menselijke landschappen uit mijn vaderland, Anatolië 63" zijn foto's presenteerde waarin hij het leven van de Anatolische bevolking documenteerde onder de titel "Gide Gide", bleef schilderen en concentreerde zich tot 1980 op fotografie en schrijven.

Na zijn afstuderen aan de Academie werd Otyam adjunct-hoofdredacteur van de krant Dünya. Ondertussen tekende hij ook boekomslagen en interieurfoto's van beroemdheden.

De kunstenaar, die na 1956 voor de krant "Ulus" en in 1962 voor de krant "Cumhuriyet" werkte als kunst- en politiekschrijver, bleef ook na zijn pensioen schilderen.

Otyam, die in zijn schilderijen geiten en Anatolische vrouwen met hoofddoeken en eyeliner afbeeldde, stond bekend als een schilder die ervan hield om Anatolië, haar mensen, dieren, planten en lokale elementen af te beelden.

Het script "Toprak" van Fikret Otyam werd in 1952 verfilmd onder regie van zijn oudere broer Nedim Vasıf Otyam, terwijl het toneelstuk "Mine" in 1968 werd opgevoerd door regisseur Ayberk Çölok in het Ankara Art Theatre.

Otyam werd op 26 januari 2015 ziek tijdens dialyse in een privékliniek in Antalya. Hij had vermoedelijk een maagbloeding en werd behandeld voor nierfalen in het opleidings- en onderzoeksziekenhuis van Antalya. Hij overleed op 9 augustus 2015 op 89-jarige leeftijd.

Gedurende zijn leven schreef de kunstenaar de volgende boeken: "Hu Dost", "40 Years Ago, 40 Years Later", "My Insatiable Love Anatolia", "Mines Don't Bloom", "On Mined Lands", "Bloody Shirts", "His Name Is Yemen", "Harran Koçakması", "Sweet Friend", "Gazelles Landed", "My Friend Orhan Kemal and His Letters", "Pavli Kardeş", "Don't Cry My Mother", "These Years of Our Gazipaşa and İsmet Pasha".

Fikret Otyam produceerde ook de fotografie "Gide Gide Series", "If Anyone Questions Us", "The World Must Be Beautiful", "Through Otyam's Lens" en tentoonstellingen met "Them Group", "Human Landscapes from My Homeland", "Human Landscapes" en "gezamenlijke binnenlandse en internationale schilder- en weeftentoonstellingen met Filiz Otyam".