Een nacht in het museum

Wanneer je het Archeologisch Museum Necmi Asfuroğlu van het Ministerie van Cultuur en Toerisme in Hatay voor het eerst binnenstapt, besef je niet op wat voor een bijzondere plek je bent. Ik in ieder geval niet! Na het zien van de archeologische overblijfselen en mozaïekvoorbeelden in de hal, raak je in de war of je naar beneden, omhoog, naar rechts of naar links moet kijken wanneer je via een smalle gang naar de hangbrug gaat. Direct onder je zie je de overblijfselen van 13 verschillende beschavingen in 5 verschillende lagen. Als je je hoofd een beetje optilt, zie je de kamers van een hotel, gebouwd op stalen kolommen in de lucht. Mensen in het café aan het einde van de brug drinken koffie terwijl ze de overblijfselen bekijken.

Görkem Doğan, de salesmanager van het Museum Hotel die ons rondleidde tijdens onze rondleiding door het museum, begint zijn verhaal met de woorden: "Asfur betekent vogel in het Arabisch en alles begint met een vogelmozaïek", en vervolgt als volgt:

In 2009 begon de bouw van een vijfsterrenhotel met 400 kamers, gebouwd in gewapend beton. Bij de eerste opgraving werd een vogelmozaïek gevonden. Tijdens de opgravingen in de omgeving kwam een ​​archeologisch gebied van 17.000 vierkante meter aan het licht. Daarop werd besloten het hotel in de lucht te bouwen. Er werd speciale toestemming verkregen om een ​​hotel bovenop een museum te bouwen. Er werd geen bouwmaterieel of iets dergelijks gebruikt. De bouw van het hotel, waarvan het architectonische project toebehoorde aan Emre Arolat, duurde 10 jaar. De kamers, die werden teruggebracht tot 200, werden in de lucht gebouwd op 66 stalen kolommen. De muur van het museum werd ook verplaatsbaar gemaakt, met het idee dat deze gemakkelijk verwijderd kon worden als de opgravingen ooit zouden doorgaan. De familie Asfuroğlu wil dat deze plek een erfenis voor de mensheid wordt.

30 DUIZEND VONDSTEN

Na de voltooiing van de bouw wordt het museum overgedragen aan het Ministerie van Cultuur en Toerisme. Er worden ongeveer 30.000 vondsten uit de ruïnes opgegraven, die allemaal geregistreerd zijn. De meeste hiervan worden in het museum tentoongesteld.

Het museum bestaat uit een complex bouwwerk (waarschijnlijk een forum) dat aan alle vier de zijden is omgeven door gebouwen en in het midden is bedekt met platen. Het is een gebouw in twee fasen, een huis uit het einde van de 5e eeuw, twee loodrecht op elkaar staande straten met vloeren bedekt met vierkante stenen platen, rijen kamers grenzend aan de noord- en oostzijde van de straat, een badcomplex uit de 5e eeuw, kamers met mozaïekvloeren uit het einde van de 5e eeuw, hellenistische muren, een feestzaal van een huis uit de 2e eeuw en boorputten.

“GOLVEND MOZAÏEK”

Volgens de informatie van Görkem Doğan is 's werelds grootste vloermozaïek in één stuk in het museum 1050 vierkante meter groot en bevat het negen geometrische vormen. Doğan, die zegt: "Dit mozaïek is ongeveer een tapijt", zegt dat ze het een "golvend mozaïek" noemen omdat er door natuurrampen rimpelingen in het mozaïek zitten.

We staan ​​voor de feestzaal van een Romeins huis. Op de vloermozaïek bereiden waternimfen Pegasus voor op een bruiloft. Een span boven het paard staat: "Euporos heeft dit gemaakt." Met andere woorden, er staat de handtekening van de kunstenaar op het werk. Doğan zegt: "Van hieruit begrijpen we dat er een archeologisch kunstenaar uit Antiochië leefde in de 2e eeuw na Christus. Hij maakte destijds het mozaïek van de eetkamer van een groot herenhuis."

SHOCK ROOM HAMMAM

Het Romeinse badhuis, dat dateert uit de 5e eeuw na Christus, bestaat uit vier gedeelten. Het hete water van de houtkachel op de bodem voert via kleipijpen warm water naar drie van deze ruimtes. De vierde ruimte is de huidige "shockkamer". Met andere woorden, het is het gedeelte waar je je wast met warm of koud water. Als we even verderop naar het wandloze openbare toilet van de bazaar kijken en denken: "Ik vraag me af hoe de Romeinen hier gesocialiseerd hebben?", vestigt Doğan onze aandacht op de vloer van de hangbrug waar we overheen lopen en besluit zijn woorden als volgt:

De grond waarop je loopt is zwart. Het hotel is grijs. Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom het zo donker is. De straat waar we nu lopen is de straat waar 's werelds eerste straatverlichting werd gebruikt. Deze straat begint bij de Habibi Neccar-moskee, de eerste moskee in Anatolië, en eindigt bij 's werelds eerste kerk, St. Pierre. De straatstenen van de straat waren vroeger precies hetzelfde als die waar we nu op lopen. Daarom hebben we ze zo geplaveid.

Steunmuur stortte in tijdens de aardbeving

Het Museumhotel raakte niet beschadigd tijdens de aardbeving, maar een muur van deze unieke ruïnes stortte in. Het museum biedt de volgende informatie onder de titel "Sporen van de aardbeving van 6 februari": "Oude bronnen vermelden dat er in 526 n.Chr. een grote aardbeving plaatsvond in Antiochië. De gevolgen van de aardbeving van 526 n.Chr. zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven in de mozaïeken van het Forumgebouw in het Archeologisch Museum van Necmi Asfuroğlu. De keermuur rond de winkels en werkplaatsen langs de weg stortte in tijdens de aardbeving van 6 februari 2023. De muur is bewaard gebleven als gedenkteken voor de aardbeving."

EEN LEGE GEBEDSKAMER

Het hotel heeft ook een "gebedsruimte". Er zijn geen religieuze symbolen. Dit is geen moskee, geen synagoge, geen kerk. Görkem Doğan zegt: "Er is niets anders dan jij en je geloof." Natuurlijk, als een moslim bijvoorbeeld wil bidden, neemt hij zijn gebedskleed en rozenkrans mee, maar daarna is de kamer nog steeds leeg.