Tatyana Bulanova uitgeroepen tot haar beste echtgenoot

- Ik leef voor mijn gezin, maar voor mij is werk ook heel belangrijk, - zegt Tatjana. - Hoewel ik natuurlijk wel voor mijn gezin werk.

- Je bent drie keer getrouwd geweest in je leven. Betekent dat dat je verliefd bent?

- Natuurlijk kan ik niet zeggen dat ik monogaam ben. Ik begrijp dit gevoel - liefde. Maar ik kan mezelf niet amoureus noemen. Ik hield van al mijn mannen. Natuurlijk hou ik het meest van de derde (lacht). Maar over het algemeen ben ik een heel trouw persoon. Dat is absoluut waar.

- Waarom denk je dat het je niet is gelukt om in één keer een gezin voor het leven te stichten?

- Ik weet het niet. Helaas gebeurt dat wel. Misschien is het ook mijn schuld. Ik denk dat het in zulke verhalen nooit de schuld is van één persoon. De oorzaak ligt meestal bij beide partners. Ik ben nog steeds bevriend met mijn eerste man (producent Nikolai Tagrin - auteur). Hij was onlangs jarig, ik heb hem gefeliciteerd. Hij is een normaal mens: welgemanierd, intelligent. We werken nog steeds samen - dat is essentieel.

- Je zei dat je meer van je huidige man Valery houdt dan van wie dan ook. Hebben jullie een ideale relatie?

- Ik hoop, afkloppen, ik hoop dat ik het niet verpest. Ik heb nog nooit echt zo'n relatie gehad als nu. Al mijn drie huwelijken waren compleet anders. Elk had zijn voor- en nadelen. Nu, met mijn derde man, zijn er meer voordelen. En eerlijk gezegd kan ik me de nadelen niet eens meer herinneren. Zelfs als ze er zijn, zijn ze heel onbelangrijk, onopvallend. Natuurlijk is het niet zo dat alles altijd goed gaat. Maar we hebben nog niet eens ruzie gehad.

- Is dat waar?

- Ja, we hebben de afgelopen twee jaar geen enkel ernstig schandaal gehad. Ik hoop dat er in de toekomst ook geen komt.

- Wat is volgens jou het geheim van zo'n idylle?

- Verliefd. Als er liefde is, is er respect, eerbied, een verlangen om toe te geven, niet om te ruziën. Valera en ik hebben dit allemaal.

- In tegenstelling tot jou is hij helemaal geen publiek figuur! Vind je dat niet storend?

- Ja, dat heb je goed gezien. Hij verschijnt zelden met mij, waar dan ook. Hij komt alleen naar buiten als ik het hem zelf vraag, of als ik zijn hulp nodig heb, of als we samen in dezelfde stad terechtkomen. Gelukkig is hij geen publiek figuur (lacht). Ik vind het zelfs leuk.

- Je hebt twee kinderen uit eerdere huwelijken. Vond Valery meteen een gemeenschappelijke taal met hen?

- Ja, hij begon meteen goed met de kinderen te communiceren. Bovendien hebben mijn twee kinderen, hoewel ze onder het teken Vissen geboren zijn, verschillende karakters. Maar Valera kon uitstekende relaties opbouwen met zowel de oudere als de jongere.

- Je jongste zoon is onlangs begonnen met zingen...

- Op zijn 17e heeft hij al een heel album uitgebracht. Hij heeft zelfs zijn moeder verslagen (lacht). Op zijn leeftijd had ik nog geen enkel nummer opgenomen.

- Nikita heeft een zin in een van zijn liedjes: "Mama zegt dat ik het staatsexamen niet zal halen." Ben je uiteindelijk overal voor geslaagd?

- Ja, hij is al ingeschreven bij het Institute of Technology and Design. Ik zal de naam van de faculteit niet noemen: een trendy specialisatie gerelateerd aan branding en marketing. Laten we eens kijken hoe het gaat. Nu moet hij studeren. Inschrijven is slechts de eerste stap. Het belangrijkste is dat hij het leuk vindt.

- Stoort de beroemde naam van de moeder van uw zonen hen niet?

- De oudste zoon had hier, naar mijn mening, meer last van dan de jongste. De jongste kan er beter mee omgaan.

- Tatjana, als ik naar je kijk, zou je niet zeggen dat je dit jaar 56 bent geworden: je ziet er erg jong uit. Hoe oud voel je je?

- Ongeveer 27 jaar oud (lacht). Ik doe eigenlijk niets bijzonders. Ik ga zelden naar schoonheidsspecialisten. Maar ik heb een arts die ik al heel lang bezoek. Ik begrijp de ingrepen niet: zij weten beter wat ik nodig heb. Het enige is dat ik de laatste tijd geen hardwarematige ingrepen meer heb gedaan. Vroeger wel, maar nu niet meer. Daarna heb je een revalidatieperiode nodig, die ik me helaas niet kan veroorloven.

- Je liedjes zijn nu erg populair onder jongeren. Had je, toen je zo sterk in opkomst was, gedacht dat de liefde van het volk zo lang zou duren?

- Een slechte soldaat is iemand die er niet van droomt generaal te worden. Natuurlijk wilde ik een gewilde artiest worden. En dat is eigenlijk wat er nu gebeurt. Maar ik heb geen plotselinge opmars gemaakt. We zijn in 1990 opgericht. Kolya Tagrin (de eerste echtgenoot van de zanger, auteur) bedacht onze groep "Summer Garden". Net als andere artiesten die geen persoon hebben die hen kan raken, was het niet makkelijk voor ons. We werden niet meteen geaccepteerd. De eerste reacties op onze nummers waren kritisch.

- Waar heb je het over!

- Ja. Ze zeiden bijvoorbeeld dat het onduidelijk was wie er zong: een jongen of een meisje. En dan was er nog het nummer "Don't Cry", waar we een heel jaar aan hebben gewerkt. We hadden geen producers of sponsors - we deden alles zelf. Ik herinner me dat één shift in de studio vier uur duurde. We hadden maar genoeg geld voor één shift. In die tijd moest ik acht nummers opnemen, een heel album. Nu begrijp ik dat het een hemelse tijd was. Nu kan ik vijftien nummers in vier uur zingen. Ik moet Kolya wel nageven, hij zei meteen: "We zijn met z'n vieren. We delen alle inkomsten eerlijk." Voordat Kolya met "Summer Garden" kwam, werkte hij in andere bands en zag hij hoe alles uit elkaar viel voordat het überhaupt begon. Juist door financiële conflicten. Zoiets hadden we niet.

- Toen je een ster werd, hoe werden je toen ontvangen door andere, meer gevestigde artiesten?

- Hoe had ik dat moeten weten? Ze zeiden niet recht in mijn gezicht: "O, die-en-die, ze is er" (lacht). Waarschijnlijk was er, net als bij elke oudere kunstenaar, wel iets (jaloezie) jegens de jonge. Hoewel ik bijvoorbeeld helemaal niemand benijd. Als ik een kunstenaar leuk vind, kan ik hem dat meteen vertellen. Ik herinner me nog dat ik, toen Shura opdook, zo in de verleiding kwam om naar hem toe te gaan en te zeggen hoe geweldig hij was! Maar ik deed het niet: ik schaamde me.

- Bent u zelf niet een beetje moe geworden van de toegenomen aandacht na zoveel jaren?

- Ik heb een uniek vermogen om mijn uiterlijk te veranderen. Als ik een gewoon trainingspak en laarzen aantrek, herkent niemand me. Ik reis rustig in Sint-Petersburg met het openbaar vervoer, waar ik erg van hou. Ik woon in het centrum en weet welke bussen en trolleybussen waar naartoe gaan. Ik heb ook een app op mijn telefoon gedownload, erg handig. Ik beweeg me volkomen rustig – niemand herkent me. Maar als ik plotseling begin te bellen, kijken mensen natuurlijk om zich heen.