De wetenschap van leren en het medisch onderwijs van de toekomst
Vandaag de dag zijn we getuige van een unieke transformatie in het onderwijs. Het heeft lang geduurd en het tempo was ongelijkmatig, en in het hoger onderwijs lag het tempo lager. Tot voor kort waren theorielessen met honderden studenten de belangrijkste lesmethode. Dit is een hoofdstuk dat ten einde loopt en een langverwachte kwalitatieve sprong voorwaarts mogelijk maakt. Het medisch onderwijs vormt daarop geen uitzondering.
Wat zijn de redenen voor deze transformatie? Er zijn er veel, maar we kunnen er twee noemen die elkaar versterken. Ten eerste is er de technologie die momenteel beschikbaar is voor online lesmateriaal. Zelfs als we kunstmatige intelligentie (AI) buiten beschouwing laten, waar al uitgebreid over is gesproken, is het nu mogelijk om gemakkelijk toegang te krijgen tot theoretische lessen van buitengewone pedagogische kwaliteit op medisch gebied. De platforms Ninja Nerd en Osmosis zijn hier voorbeelden van.
De tweede houdt verband met het veranderende profiel van geneeskundestudenten. In het nieuwe profiel zijn studenten niet langer passieve ontvangers die wachten tot hun professoren hen kennis bijbrengen. Ze zijn van consumenten van onderwijs veranderd in bijdragers aan het onderwijsecosysteem. De leerwetenschap heeft al bewezen dat dit de beste manier van leren is, maar het is belangrijk om te verduidelijken wat leren is. Leren is meer dan het onthouden van informatie voor een korte periode (bijvoorbeeld tot de dag van een schriftelijk examen), het onthouden van informatie op een manier die het mogelijk maakt deze in de toekomst toe te passen en om te zetten in vaardigheden.
Er is nog steeds plaats voor participatieve theoretische lessen, maar dan als een manier om kennis te integreren, wijsheid te delen en synthese te creëren, voortkomend uit de praktische ervaring van zeer gespecialiseerde leraren, die een online platform niet kan reproduceren.
De wetenschap van het leren helpt ons bij het creëren van wat we zinvol leren noemen, dat wil zeggen, het verduidelijkt welke methoden we moeten gebruiken, afhankelijk van het doel, met een hoge effectiviteit voor studenten. In die zin verschilt het niet van de praktijk van de geneeskunde, waarbij een arts bij een bepaalde ziekte rekening houdt met de beste beschikbare behandeling, volgens de wetenschap. Het heeft geen zin om een zieke te behandelen met een verouderde behandeling, net zoals het geen zin heeft om geneeskundestudenten les te geven met een verouderde methode.
Om deze reden worden internationaal actieve lesmethoden in kleine groepen, namelijk Probleemgestuurd Onderwijs (PGO) , gecombineerd met praktische medische oefeningen met simulatiepatiënten en mentoring, reflectie en feedback als leermiddelen. Er is bewijs dat al deze methoden niet alleen betere resultaten opleveren, maar ook leiden tot een hogere studenttevredenheid in de gezondheidszorg.
observador
