Ventura: Genezing van een mentaal zieke samenleving

André Ventura geneest een mentaal zieke samenleving , de ergste Portugese erfenis van de afgelopen halve eeuw. Freud legt uit dat de charlatan Marx en het ongeluk links te zijn op weg zijn naar onbeduidendheid, en dat degenen die zich echt Portugees voelen – eindelijk! – voor zichzelf vechten als nooit tevoren.

Laten we bij het begin beginnen. Links zijn betekent dat je afstand doet van menselijke moraal en rede, maar toch vereerd wordt door de knuffelige rechterzijde. Olavo de Carvalho, een filosoof die netelroos veroorzaakt, verbeeldde beide:

"Als je zonder de minste tegenwerping geloofd wilt worden, praat dan over dingen waar je niets van afweet met iemand die er niets van afweet. Het is onfeilbaar. Bij totale afwezigheid van objectieve referentie is dwaze eensgezindheid een plank voor schipbreukelingen." [Olavo de Carvalho (2013), The minimum you need to know to not be an idiot , Editora Record, Rio de Janeiro/São Paulo, p. 366]

1 Iedereen kan een geestesziekte diagnosticeren

Het populariseren van Sigmund Freuds denken om ons te helpen begrijpen waarom we mens zijn, maakt alles gemakkelijker. Hij is een van de grootste intellectuele genieën aller tijden, het tegenovergestelde van de vader en schepper van links en de grootste intellectuele charlatan aller tijden, de onmenselijke Karl Marx.

De eerste, Freud, theoretiseerde het onbewuste als geen ander, dat geen enkel denkend subject ooit toestaat toe te geven aan het principe dat de verantwoordelijkheid voor het lot berust bij elk individueel of collectief subject, in zijn of haar bewustzijn. Dit is de voorwaarde zonder welke er geen geestelijke gezondheid en welvaart is in de menselijke soort, vanaf de meest verre oorsprong tot in de toekomst. Freud is tijdloos.

De tweede, Marx, is de grootste intellectuele moordenaar van het menselijk bewustzijn ooit, de geestelijke vader van amorele of immorele mensen. Hij theoretiseerde en indoctrineerde, met wereldwijd succes, de maatschappelijke superioriteit van degenen die de verantwoordelijkheid voor hun lot buiten zichzelf plaatsen. Hiermee verwerven ze het recht, dat ze onvervreemdbaar achten, om van anderen te eisen wat ze nooit van zichzelf eisen, zoals de zorg voor en het onderwijs van hun familie, werken, studeren, geen crimineel zijn. Het enige wat ze hoeven te doen is een lijst met excuses gebruiken: arm zijn, zwart zijn, tot een minderheid behoren, immigrant zijn, gekoloniseerd zijn, en nog veel meer.

Dit is de gouden regel voor emotionele, sociale, economische parasieten en allerlei giftige mensen, en niets definieert beter wat het betekent om links te zijn. Het onvermijdelijke gevolg is dat elke samenleving steeds meer gefragmenteerd, corrupt, conflictueus, gewelddadig, verarmd en mislukt raakt. Hier ligt de kern van wat een zieke samenleving is, strikt genomen een mentaal zieke samenleving .

2 De burgerplicht om deel te nemen aan de genezing van collectieve geestesziekten

Kennis van Freud stelt elke burger in staat de groeiende cyclus van sociale dementie, zoals we die vandaag de dag meemaken, serieus te remmen. Het herstellen van de collectieve geestelijke gezondheid vereist het herstel van de morele orde (of sociale moraal ), die intrinsiek afhankelijk is van identificatie met een (her)oprichtende vader. Er is geen andere manier om orde te scheppen in de mentale chaos van samenlevingen. Dit onderwerp wordt meesterlijk uitgelegd door Freud in Totem en Taboe (1912-1913).

Iedereen kan begrijpen waarom filosofie zonder Socrates (de oude Grieken), religies zonder hun stichtende profeet (onder andere Boeddha en Christus), Portugezen zonder Afonso Henriques, psychoanalyse zonder Freud, antropologie zonder Claude Lévi-Strauss, links zonder Marx, om er maar een paar te noemen, ondenkbaar zijn. Het fenomeen is cyclisch.

De reden is simpel: mensen identificeren zich met existentiële oorzaken die belichaamd zijn in een unieke persoon, zoals ieder van hen (met geest, vlees en naam), maar die zich onderscheidt door hun charisma of menselijk magnetisme, een singulariteit die het mentale en fysieke vermogen omvat om de ontberingen van het moment van oprichting te weerstaan ​​totdat er sociale nakomelingen worden voortgebracht. Het lot wil dat de navelstrengafhankelijkheid van de founding father meedogenloos en overduidelijk wordt in politieke partijen en bewegingen, omdat ze niet kunnen overleven zonder permanente volksmobilisatie.

3 Álvaro Cunhal, Mário Soares en Sá Carneiro behoren tot het verleden. André Ventura is de enige eigenaar van de toekomst geworden

Wat zou er in Portugal gebeuren met de PCP zonder Álvaro Cunhal, de PS zonder Mário Soares of de PPD/PSD zonder Francisco Sá Carneiro? Wat zou er gebeuren met Chega zonder André Ventura? Allemaal founding fathers in exact Freudiaanse termen, maar de realiteit legt een diepgaand verschil op. De PCP, PS en PSD hebben de Portugese samenleving onderling gefragmenteerd in hun vorige (her)oprichtingscyclus, die begon in 1974, en vandaag slepen ze zich naar het onvermijdelijke einde van een cyclus; ze hebben alleen het verleden. De toekomst behoort hen niet meer toe, omdat André Ventura erin slaagde met hen te breken en zichzelf in zijn eentje in de tegenovergestelde richting te projecteren, naar de toekomst.

Chega's founding father vervult zijn rol in de nieuwe cyclus van existentiële heroprichting van de Portugese samenleving perfect. De heruitvinding van de morele orde die hij oplegt, verspreidt zich elke dag, omdat geen enkel volk mentaal zonder kan overleven. Freud legt het uit, maar er blijft één zeer interessant detail buiten beschouwing. De politieke partijen die het meest profiteerden van de onvermijdelijke personificatie van de macht in één charismatische leider in de vorige (her)oprichtingscyclus van 1974 (PCP, PS en PPD/PSD), samen met een groot aantal kleinere politieke partijen (onder andere CDS-PP en BE), zijn de partijen die André Ventura vandaag de dag als een populist beschouwen (omdat hij mensen samenbrengt) en Chega als een eenmanspartij (omdat hij een founding father in Freudiaanse zin heeft).

Naast de belachelijke onwetendheid en het gebrek aan reflectie op de eigen, nog steeds onveranderde, oorspronkelijke geschiedenis van de partijen, onthult deze houding hun wanhoop, wetende dat hun tijd voorbij is en dat wat komen gaat veel krachtiger is dan ze ooit hebben bereikt. Dit komt doordat er in tegenstelling tot 1974, toen er minstens drie charismatische leiders waren (Álvaro Cunhal, Mário Soares en Sá Carneiro), in de huidige cyclus (2019-2025...) slechts één is, zonder enige vorm van concurrentie. De vernieuwing van de Portugese samenleving is uiteindelijk de exclusieve verantwoordelijkheid van André Ventura geworden.

Van de nieuwe generatie politieke partijen zou het Liberaal Initiatief (IL) de enige zijn die een schaduw had kunnen werpen. De vroegtijdige dood ervan was echter al bij de geboorte voorspeld. Freud legt dit ook uit. Vijf leiders in de eerste acht jaar onthullen de volledige afwezigheid van een unieke en onvervangbare founding father: Miguel Ferreira da Silva (2017-2018), Carlos Guimarães Pinto (2018-2019), João Cotrim de Figueiredo (2019-2023), Rui Rocha (2023-2025). Blijkbaar zal Mariana Leitão (2025…) volgen. Voeg daarbij de mix van tegenpolen die elkaar opheffen, de verdediging van het marktideaal (rechts) en de onderwerping aan het wokisme (links).

IL is gedoemd om irrelevant te worden en naast deze partij zullen de andere charismatische leiders die opstaan, pas laat opdagen. De Portugese samenleving zal de mentale chaos al te boven zijn gekomen en in een nieuwe historische cyclus zijn beland.

Tegenwoordig, zonder revoluties in de Sovjetstijl van 1974, wordt in Portugal de meest solide democratie ooit geboren, op een absoluut vreedzame manier, ondersteund door een hernieuwde, waardige en levensvatbare morele orde, een hernieuwde, functionele rationele orde en een oprecht Portugees existentieel besef dat collectieve welvaart als nooit tevoren zal garanderen. De Portugezen hebben al beseft dat André Ventura dit alles als geen ander vertegenwoordigt. Freud legt in kristalheldere bewoordingen uit wat er gebeurt. Allen die vrij zijn van de ziekte van het marxisme, hebben het al beseft of zullen het binnenkort beseffen.