Maciel en Calatré: onvermijdelijk acteurs

Paulo Calatré en Manuel Pureza hadden al geprobeerd samen te werken aan verschillende projecten, maar hun schema's waren tot Pôr do Sol (een fictieve serie op RTP1) nog nooit samengevallen. Nu zijn ze weer samengekomen voor O Zé Faz 25. "Ik werk er met mijn ogen dicht aan, ik hoef niet eens precies te weten wat het is", verzekert Paulo Calatré over zijn directe ja tegen de podcast — elke dinsdag is er een nieuwe aflevering van dit onderzoek naar de verdwijning van José Valbom, een 25-jarige man die voor het laatst werd gezien op zijn eigen verjaardagsfeestje.

Met onze ogen dicht, zo verliepen de opnames voor het project letterlijk. "We stonden bijna altijd stil, voor een microfoon, dus Manuel [regisseur] had niet veel te zien, hij had meer te horen. Zowel hij als Rita Tristão [regisseur van de acteurs] stonden altijd met hun rug naar ons toe, het leek wel alsof ze boos waren."

In het verhaal speelt hij João Durães, een inspecteur van de gerechtelijke politie. Er was geen voorbereiding voor de rol, zoals dat meestal wel het geval is voor andere personages. "Het was bijna een improvisatiewerk dat voortkwam uit de gesprekken die we met elkaar voerden", legt hij uit aan Observador.

We hebben veel gelachen. Vooral in de eerste sessies, toen we nog een beetje aan het aftasten waren. Omdat ik, net als anderen van ons, nasynchronisatie had gedaan, was er een zorg om een ​​iets zorgvuldigere dictie te hanteren, wat de tekst soms minder interessant maakte. We hebben erom gelachen, soms leek het te nep voor wat we probeerden te doen.

Het werk werd gezien als de opnames van een film of een serie, maar de acteurs kwamen soms in belachelijke situaties terecht.

We gingen buiten de studio om in een auto op te nemen. In een auto zitten is heel anders dan een scène in een auto maken terwijl je naar de radio luistert, wat aan de radio prutst en de zender probeert te vinden. Als we in de studio waren, had het er niets mee te maken. We namen op, gingen naar de studio om verder te gaan en soms moesten we terug naar de auto omdat we iets misten. Dat was leuk.

[de trailer voor “Joe Turns 25”:]

Iedereen was enthousiast om iets nieuws te proberen, en dit creëerde een gevoel van saamhorigheid binnen de groep. Toen Paulo Calatré het eindresultaat hoorde, legde hij uit dat hij veel nieuwe aspecten opmerkte. Carla Maciel, die Sofia speelt, de controlerende vrouw van de inspecteur, vertelt dat ze twijfels had over de nieuwe opzet van het project – oorspronkelijk bedoeld als een serie op televisie.

"Soms ben ik een beetje terughoudend, maar ik was best verrast. We geven er altijd wel een beetje emotie aan, maar we mogen er ook niet te veel in stoppen, anders wordt het overdreven. In mijn geval, toen Manuel [Pureza] me om wat veranderingen vroeg, dacht ik dat het niet zou werken", herinnert de actrice zich tegenover Observador.

Maar omdat hij het werk van de regisseur goed kende, liet hij zich meeslepen. "Het klonk een beetje vals, maar hij zei: 'Maak je geen zorgen, de montage komt wel goed. Het belangrijkste is dat je dit hier in haar voelt.' En inderdaad, het resultaat was verrassend."

Paulo Calatré dacht hetzelfde: "Het is plotseling een compleet nieuwe wereld, want de geluidseffecten creëerden scenario's, creëerden spanning, er zijn geluiden van spanning in relatie tot de verhoren, er zijn geluiden die ons naar flashbacks voeren, enzovoort. Wij hadden niets van dat heden, voor ons was het allemaal veel rauwer. We hadden kleine geluiden van bladeren, van ademhaling en weinig anders."

Nog niet zo lang geleden speelden Paulo en Carla in Légua (2024), waar ze ook een koppel speelden. Beiden komen uit Porto, maar ze hadden elkaar voor de film nog nooit ontmoet.

Paulo Calatré werd geboren in Porto op 20 januari 1976 en groeide op in de buitenlucht, samen met zijn vier jaar oudere broer. "Mijn ouders hadden een slagerij en begonnen al vroeg met werken. Vooral tijdens de vakanties stond ik samen met hen op en terwijl zij werkten, ging ik naar mijn vrienden, van wie de ouders ook een bedrijf hadden."

De periode die hij bij het Estádio das Antas doorbracht, is de periode waaraan hij de beste herinneringen heeft. "Ik ben een echte tripeirinho. We maakten rolschaatsen en speelden verstoppertje. We pakten een bal en bleven de hele dag buiten. We speelden, bouwden hutten, gingen naar de fruitmarkt en bleven urenlang buiten."

Carla Maciel is al sinds haar kindertijd gefascineerd door mensen, verhalen en verschillende levens. "Ik heb altijd al een enorm observatievermogen gehad. Ik ging naar een feestje en wist al wie er spraakproblemen, tics, enzovoort had. Dan kwam ik thuis en imiteerde ik iedereen. Zelfs vandaag de dag, als ik ergens ben, ben ik aan het observeren. Gonçalo [Waddington, haar man en tevens acteur] zegt tegen me: 'Carla, verkleed je alsjeblieft'."

In de metro, in cafés, wanneer hij lichten in gebouwen ziet branden, fantaseert hij over de levens van de mensen voor hem. "Ik ben hier altijd door gefascineerd geweest, dan begin ik verhalen te bedenken."

Zij – geboren op 3 september 1974 in Porto – verzekert ons dat de school haar alle basis heeft gegeven om de actrice te worden die ze nu is. "We hebben het over de openbare school van Águas Santas in Rio Tinto, maar die was in de jaren 80 al ver vooruit op de norm. De school had alles en ik heb het geprobeerd: dans, zang, theater en journalistiek."

Dit jaar maakte de voormalige directeur van de school gebruik van zijn pensioen en nodigde Carla en de groep vrienden die na meer dan 30 jaar nog steeds vrienden zijn, uit om de school te bezoeken. "Het is nog steeds een referentieschool, waar leraren graag naartoe willen. We waren dus echt bevoorrecht."

Paulo Calatré raakte pas veel later geïnteresseerd in acteren. "Ik ben erg verlegen en ik ontdekte dit kunstgenre toen ik een tiener was. Ik zat in een band, dat hielp."