De man die 38 jaar in de gevangenis zat voor moord totdat hij dankzij DNA-testen werd vrijgesproken

Een man heeft meer dan 38 jaar in de gevangenis doorgebracht. Dit wordt gezien als de grootste gerechtelijke dwaling in de Britse geschiedenis.

Peter Sullivan werd in 1986 gearresteerd en beschuldigd van de moord op de 21-jarige serveerster Diane Sindall. Zij werd bruut seksueel misbruikt in Birkenhead, in het noordwesten van Engeland, toen ze na haar werk naar huis liep.

Maar Sullivan, inmiddels 68, en zijn verdedigingsteam beweren al lang dat de politie de verkeerde man had.

Hij werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor een misdaad die iemand anders had begaan.

De Criminal Cases Review Commission (CCRC) – een orgaan dat in het Verenigd Koninkrijk is opgericht om mogelijke gerechtelijke dwalingen te onderzoeken – verwees Sullivans zaak vorig jaar door naar het Hof van Beroep nadat nieuwe tests, gebaseerd op spermamonsters die van de plaats delict waren bewaard, een DNA-profiel aan het licht brachten waaruit bleek dat de aanvaller een andere, nog onbekende man was.

Sullivan, die via videoconferentie vanuit de gevangenis deelnam aan de hoorzitting, huilde en hield zijn hand voor zijn mond toen hij hoorde dat hij zou worden vrijgelaten.

In een verklaring die zijn advocaat voorlas, zei Sullivan dat hij "niet boos of bitter" was.

"Wat mij is overkomen is heel erg, maar dat doet niets af aan het feit dat het een verschrikkelijk en verschrikkelijk verlies van mensenlevens was."

Na de hoorzitting zei Sullivans zus Kim Smith dat "niemand had gewonnen" en betuigde ze haar medeleven aan de familie van Sindall.

Ze zijn hun dochter kwijtgeraakt en krijgen haar niet meer terug. We hebben Peter teruggekregen en nu moeten we proberen een leven met hem op te bouwen.

"Het is een schande dat dit is gebeurd", voegde ze toe.

Zowel de politie als de Crown Prosecution Service (CPS) gaven aan dat de technologie om spermamonsters te testen ten tijde van de moord nog niet bestond.

Duncan Atkinson, vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie (OCW), zei dat de instantie het ermee eens was dat het DNA-bewijs de veroordeling van Sullivan in gevaar bracht - en dat er geen nieuw proces zou worden aangevraagd.

Rechter Timothy Holroyde, die naast de rechters James Goss en Simon Bryan zat in het Royal Courts of Justice in Londen, vernietigde de veroordeling en zei dat ze "er geen twijfel over hadden dat het noodzakelijk en passend was in het belang van de rechtvaardigheid" om het nieuwe DNA-bewijs toe te laten.

"In het licht van dit bewijsmateriaal is het onmogelijk om de veroordeling van de verdachte als veilig te beschouwen", zei hij.

Wat gebeurde er in de nacht van de moord op Diane Sindall?

Sindall verliet de bar waar hij werkte rond 23.45 uur. op 1 augustus 1986 en reed naar huis.

Nadat haar vrachtwagen halverwege de rit zonder benzine kwam te zitten, begon ze te lopen over een drukke, goed verlichte hoofdstraat.

Een taxichauffeur vertelde destijds aan de BBC dat hij rond 00.10 uur een man en een vrouw ruzie had zien maken op dezelfde straat.

"De man nam contact op met het meisje. Ze leken elkaar te kennen, maar ze hadden duidelijk ruzie," zei hij.

Tussen 00.30 en 02.00 uur werden er geschreeuwd. Het tijdstip waarop Sindall vermoedelijk de man tegenkwam die haar aanviel.

Haar halfnaakte lichaam werd de volgende ochtend in een nabijgelegen steegje gevonden door een hondenuitlater.

Volgens gerechtelijke documenten die de BBC heeft ingezien, liep ze een schedelfractuur, snijwonden in haar gezicht en kneuzingen, verminkte borsten en verwonde genitaliën op.

Sindall overleefde de aanval waarschijnlijk nog enige tijd, maar stierf aan een hersenbloeding, vermoedelijk veroorzaakt door meerdere klappen op het hoofd.

Een patholoog die haar lichaam onderzocht, vertelde de rechtbank later dat haar verwondingen de "ergste" waren die hij ooit had gezien bij een lichaam "buiten een verkeersongeval".

Hoe probeerde de politie de moordenaar van Diane Sindall te pakken?

De politie heeft in het kader van het onderzoek 3.000 mensen ondervraagd.

De aanval veroorzaakte schok, afkeer en angst, vooral bij vrouwen en meisjes.

"De meisjes waren bang om alleen op straat te zijn", aldus John Thompson, een voormalig journalist die de zaak destijds versloeg.

"Vaders, vriendjes, broers en echtgenoten haalden vrouwen op van hun werk en zeiden dat ze niet mochten vertrekken totdat ze bij de deur waren."

"Er was sprake van echte angst", voegde hij toe, want de moord op Sindall was "anders, het was afschuwelijk".

"Er liep iemand op straat (...) die een echt gevaar vormde voor vrouwen en die gepakt moest worden."

De aanval vormde de aanleiding voor de eerste mars in het gebied door de Reclaim the Night -beweging. Deze was in 1977 opgericht na de moord op Peter Sutcliffe, ook wel bekend als de Yorkshire Ripper, als reactie op het advies van de politie aan vrouwen om thuis te blijven.

"Wat het meest beangstigend was, was de volstrekte normaliteit ervan, want ieder van ons had zonder benzine over straat kunnen lopen," herinnert Josephine Wood van RASA Merseyside zich. Deze liefdadigheidsinstelling ondersteunt slachtoffers van verkrachting en seksueel misbruik en werd opgericht na de dood van Sindall.

Op een gegeven moment werd er zelfs gezegd dat rechercheurs overwogen om elke man in Birkenhead, de stad waar de misdaad plaatsvond, in de buurt van Liverpool, te ondervragen.

Maar wekenlang leken ze geen enkel aanknopingspunt te hebben. Ze hadden geen idee hoe Sindall in die steeg terecht was gekomen, want niemand had de aanval gezien.

Waarom werd Peter Sullivan gearresteerd?

De dag na de moord op Sindall werd een deel van haar kleding brandend teruggevonden in een klein vuur op een nabijgelegen heuvel. Een voorbijgaand stel vertelde de politie dat ze een man uit de bosjes zagen rennen. Ze herkenden hem als "Pete", maar later konden ze hem tijdens een verkenningstocht niet identificeren.

Meer getuigen van de brand namen contact op met de politie. Hun beschrijvingen van de man die ze hadden gezien, leidden ertoe dat de politie opnieuw naar Sullivan op zoek ging.

Op 23 september werd hij gearresteerd voor moord, nadat hij de politie verschillende "compleet verschillende" versies van zijn bewegingen had gegeven.

Een dag later begon Sullivan te huilen tijdens het verhoor en "bekende" hij de moord, zo blijkt uit gerechtelijke documenten.

Later die dag trok hij zijn ogenschijnlijke bekentenis in, maar kort daarna bevestigde hij deze opnieuw.

Tot dan toe had Sullivan geen toegang gehad tot een advocaat. Naar verluidt werd hem dat geweigerd omdat het een "obstakel voor het onderzoek" zou vormen.

Toen hij op 25 september toegang kreeg tot een advocaat, trok hij zijn bekentenissen in en vertelde hij de politie dat hij ze had verzonnen.

Zijn proces in 1987 werd ontsierd door zijn ogenschijnlijke bekentenissen en door beweringen van tandartsen dat de bijtsporen op Sindalls lichaam overeen zouden kunnen komen met de tanden van Sullivan.

In de nacht dat Sullivan tot een levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld voor moord, meldde de BBC hoe hij stilletjes op de beklaagdenbank van de Liverpool Crown Court stond, terwijl zijn moeder huilde en schreeuwde en zijn zusje in slaap viel en wakker gemaakt moest worden.

Na de veroordeling vertelde rechercheur Tom Baxter aan de BBC dat Sullivan "geen boze man" was en dat hij "een rustig persoon leek - maar wat voor iemand pleegt dit soort moorden?"

Sullivan was er vervolgens voor veroordeeld om de rest van zijn leven bekend te staan ​​onder de namen die sommige roddelbladen hem gaven: "het Beest van Birkenhead" en "de Mersey Ripper", verwijzend naar de rivier die Birkenhead van Liverpool scheidt.

Vrij, 38 jaar later

Nu de zaak dankzij nieuw bewijsmateriaal heropend is, gloort er een sprankje hoop voor Sullivan.

Rechter Holroyde zei dat de verwondingen van het slachtoffer "duidelijk wezen op een seksuele component in de aanval op Sindall" en dat "de conclusie zeer sterk was" dat het sperma daadwerkelijk door de dader was ingespoten.

"Er is geen bewijs dat er meer dan één man bij de moord betrokken was, noch dat het sperma is ingespoten tijdens wederzijdse seksuele handelingen", voegde hij toe.

Zijn vrijlating kwam 38 jaar, zeven maanden en 21 dagen na zijn arrestatie, wat neerkomt op een totaal van 14.113 dagen achter de tralies. Ongeveer een jaar van deze periode bracht hij door in voorarrest, in afwachting van zijn proces bij de Liverpool Crown Court.

De rechtbank kreeg te horen dat de technologie waarmee spermamonsters uit Sindalls buik konden worden geanalyseerd op de aanwezigheid van DNA, pas zeer recent was ontwikkeld.

Het DNA-profiel kwam ook niet overeen met dat van Sindalls verloofde. Ook werd uitgesloten dat er sprake was van kruisbesmetting door de forensisch onderzoeker die de spermamonsters had verzameld.

De echte moordenaar van Sindall is tot op heden nog niet geïdentificeerd.

De politie zei dat er bij het doorzoeken van de nationale DNA-databank "helaas" geen overeenkomsten zijn gevonden.

Rechercheur Karen Jaundrill zei dat sinds 2023 bij meer dan 260 mannen een DNA-test is uitgevoerd en dat deze mannen als verdachten zijn uitgesloten als onderdeel van het nieuwe onderzoek.

"We hebben experts en specialisten van het National Crime Agency ingeschakeld en met hun steun proberen we proactief de persoon te identificeren van wie het DNA-profiel afkomstig is. Er worden uitgebreide en grondige onderzoeken uitgevoerd", aldus hij.

We kunnen bevestigen dat het DNA niet toebehoort aan een familielid van Diane, noch aan haar verloofde destijds. We denken dat dit cruciaal bewijs kan zijn dat de moordenaar aan de plaats delict koppelt.

Nick Price, directeur juridische diensten van CPS, zei: "Wij beseffen de enorme impact die deze veroordeling heeft gehad op het leven van Peter Sullivan en de diepgaande gevolgen van de beslissing van de rechtbank inzake deze veroordeling."

"De beschuldiging was gebaseerd op alle bewijzen die destijds beschikbaar waren", legde hij uit.

Hij voegde daaraan toe dat nadat het nieuwe DNA-bewijsmateriaal aan het OM was gepresenteerd, het orgaan tot de conclusie was gekomen dat het geen bezwaar kon maken tegen het beroep.

Sullivan verzocht de CCRC in 2008 aanvankelijk om een ​​herziening van zijn zaak, maar de commissie concludeerde toen dat er weinig kans was op het verkrijgen van een nieuw DNA-profiel. In 2019 diende hij ook rechtstreeks een verzoek tot hoger beroep bij de rechtbank in, maar ook dat verzoek werd afgewezen.

In 2021 diende hij een nieuw verzoek in bij de CCRC, maar ditmaal concludeerde de instantie dat het dankzij de technologische vooruitgang zinvol was om spermamonsters te analyseren die sinds 1986 zijn bewaard.

Sullivans verdedigingsteam, onder leiding van Jason Pitter, erkende dat een eerdere poging om het monster te analyseren, het permanent had kunnen vernietigen zonder enig resultaat.

In Birkenhead worden nog steeds bloemen en kleine briefjes achtergelaten bij een klein zwart granieten gedenkteken voor Diane, dicht bij de plek van de aanval, met het opschrift: "Vermoord op 2.8.1986 omdat ze een vrouw is".