Hij was naakt thuis en de Google-auto maakte een foto van hem: nu moeten ze hem compenseren

Zou je je veilig voelen als je wist dat je achtertuin zonder jouw toestemming op Google Maps zou kunnen verschijnen? En wat als je op dat moment naakt was? Wat voor sommigen een handig navigatiehulpmiddel is, is voor anderen een stille bedreiging voor hun privacy geworden.

De Argentijnse rechtbank heeft Google veroordeeld in een ongebruikelijke maar onthullende zaak. Een man werd volledig naakt in zijn achtertuin gefotografeerd door een Street View-camera. De foto verspreidde zich, ging viraal en leidde uiteindelijk tot een uitspraak die een wereldwijd precedent zou kunnen scheppen.

Het verhaal begint in 2017, toen een Google Street View-voertuig door de straten van een woonwijk in de provincie Buenos Aires reed. Op een van de foto's werd, vanaf een openbare straat, een man van achteren vastgelegd , volledig naakt, in de voortuin van zijn huis. Dit was geen straatbeeld of openbare ruimte. Het was het interieur van een privéterrein, gedeeltelijk zichtbaar van buitenaf.

Wat een merkwaardige anekdote leek, ging viraal. De afbeelding, die door een lokale media als curiositeit werd verspreid, werd gedeeld op sociale media en bereikte zelfs televisiezenders. De persoon op de afbeelding, een politieagent, kreeg te maken met grappen , intimidatie en vragen over zijn professionaliteit. De impact was zo groot dat hij besloot juridische stappen te ondernemen tegen Google en de betrokken media.

De Argentijnse rechtbank oordeelde in zijn voordeel. Het vonnis, uitgesproken op 29 mei 2024 door het Hof van Beroep voor Burgerlijke Zaken , verplicht Google om de eiser te compenseren met een schadevergoeding van 3 miljoen peso plus juridische kosten. De sleutel tot de uitspraak lag niet alleen in de viralisatie van de afbeelding, maar ook in de aard van de dienst die de afbeelding vastlegde.

Street View werd in 2007 geboren als een innovatie binnen Google Maps. Sindsdien wordt het door miljoenen mensen gebruikt om straten te verkennen, routes te plannen, naar bedrijven te zoeken of gewoon virtueel de wereld rond te reizen . Privacyexperts waarschuwden echter al vanaf het begin voor de intrusieve mogelijkheden ervan.

Hoewel Google automatische mechanismen voor het vervagen van gezichten en kentekenplaten heeft geïmplementeerd en de mogelijkheid biedt om censuur voor specifieke afbeeldingen aan te vragen, hanteert de tool nog steeds een ruime beoordelingsmarge. In veel gevallen maakt de beeldregistratie geen onderscheid tussen openbare en privéruimtes als deze laatste vanaf de straat zichtbaar zijn.

Google verdedigde zich in deze zaak door te stellen dat de afbeelding onscherp was , dat het gezicht niet zichtbaar was en dat de gebruiker niet de nodige maatregelen had genomen om zijn privacy te beschermen. Het bedrijf stelde dat de terrasmuur niet hoog genoeg was en dat het daarom niet verantwoordelijk kon worden gehouden voor de situatie.

De rechtbank interpreteerde het echter andersom. Ze paste het begrip "risicovolle activiteit" toe, zoals opgenomen in het Argentijnse Wetboek van Burgerlijk en Koophandel, dat geen bewijs van schuld vereist, maar enkel bewijs van de daaruit voortvloeiende schade. En in dit geval was de schade tastbaar: reputatieschade, familiale schade en beroepsschade.

De sleutel tot de uitspraak ligt in de moderne interpretatie van het recht op privacy. Zoals Carolina Martínez Elebi, expert op het gebied van digitale rechten, uitlegde: de achtertuin van een huis is een ruimte waar mensen redelijke privacy verwachten. Je hoeft je niet binnen vier muren te bevinden om dat recht te laten bestaan.

Bovendien heeft deze zaak een reeks zeer persoonlijke rechten in het geding gebracht die erkend worden door de Argentijnse grondwet en internationale verdragen: privacy, eer, imago en bescherming van persoonsgegevens. Volgens advocaat Lucas Barreiro verhindert het feit dat de afbeelding onscherp is niet dat de persoon identificeerbaar is, vooral niet als de omgeving of context dit onthult.

Googles argument van "non-identificatie" stort in elkaar in het licht van de realiteit van sociale media . Op internet hoeft een afbeelding niet perfect scherp te zijn om schade te veroorzaken. Het enige dat iemand – een buurman, een kennis, een familielid – nodig heeft om de herkenning te starten, is dat de afbeelding herkend wordt.

Dit is geen op zichzelf staand geval. In 2009 klaagde een vrouw in Canada Google aan omdat ze topless in haar tuin verscheen. In 2012 beval het Zwitserse Hooggerechtshof de verwijdering van gevoelige afbeeldingen in de buurt van scholen en ziekenhuizen. In 2022 werd Google in de Verenigde Staten beschuldigd van overtreding van de Biometric Privacy Act. Al deze gevallen hebben één ding gemeen: de vage grens tussen wat van iedereen is en wat alleen van ons is.

Street View werkt met een geautomatiseerd massaregistratiesysteem. Auto's rijden door straten zonder onderscheid te maken tussen situaties. De beelden, zelfs gefilterd, kunnen privémomenten bevatten die in milliseconden zijn vastgelegd. En hoewel er correctietools bestaan, zijn deze vaak onbekend bij gebruikers of worden ze niet gebruikt door hen.

De uitspraak in Argentinië is dus niet alleen gericht tegen het bedrijf. Het is ook een wake-upcall over hoe we technologie gebruiken en begrijpen. Zijn we ons ervan bewust dat we, door buiten de gebaande paden te treden, in een wereldwijde database terecht kunnen komen?

De Argentijnse zaak stelt het idee dat technologie neutraal is ter discussie. Google biedt een nuttige dienst, jazeker. Maar zoals elke vooruitgang brengt deze onbedoelde gevolgen met zich mee. En wanneer deze gevolgen het leven van mensen beïnvloeden, wordt de balans tussen nut en verantwoordelijkheid verstoord.

Deze uitspraak schept een belangrijk precedent, omdat het van grote technologiebedrijven vereist dat ze verantwoording afleggen, ook voor geautomatiseerde handelingen.