Vilma Fuentes: Ronde van Frankrijk 2025

D

van 5 tot en met 27 juli vindt plaats Dit jaar vindt in Frankrijk de 112e editie van de Tour de France plaats, die onder liefhebbers van deze populaire sport ook wel de Grand Boucle (Grote Lus) wordt genoemd.

Deze wielerwedstrijd is inderdaad de populairste sport in Frankrijk. Het publiek volgt de wedstrijd dag in dag uit gedurende de drie weken van de race, en verzamelt zich langs de vrijgemaakte wegen terwijl de idolen voorbijtrekken. En terwijl het parcours Frankrijk omcirkelt, krijgen toeschouwers uit de meest uiteenlopende regio's van het land de kans om hun kampioenen aan te moedigen wanneer ze door nabijgelegen steden rijden.

De wielerwedstrijd voor mannen, hoewel er al vier jaar een vrouwenwedstrijd bestaat, begon in 1903 met als doel de verkoop van het sportdagblad L'Auto te verhogen. Sindsdien wordt de wedstrijd jaarlijks gehouden, behalve tijdens de twee wereldoorlogen.

Merkwaardig genoeg vindt deze populaire sportcompetitie zijn oorsprong in politieke geschillen en botsingen tussen sportkranten. Aan het einde van de 19e eeuw had het dagblad Le Velo met een oplage van 300.000 exemplaren een monopolie op de sportjournalistiek. Hoofdredacteur Pierre Giffard koos de kant van kapitein Dreyfus, wat de woede wekte van de fietsindustriëlen, de financiers van de krant. Jules-Albert de Dion, een extreemrechtse anti-Dreyfus politicus, lanceerde zijn krant, L'Auto-Velo, met de steun van financiers. Henri Desgrange, een voormalig wielrenner en uurrecordhouder, werd aangesteld als hoofdredacteur van de krant, maar verloor in een rechtszaak het recht om de titel Auto-Velo te gebruiken. Uit angst voor het verlies van wielerfanaten door zijn titel , L'Auto, zonder het woord Velo, besloot Desgrange een wedstrijd te organiseren die de wedstrijden van zijn rivaal overtrof. De journalist Géo Lefèvre stelde voor een wielerwedstrijd door Frankrijk te organiseren en op 19 januari 1903 verscheen in de kop van L'Auto een aankondiging over het grootste wielerevenement dat ooit was georganiseerd .

Politiek en chauvinisme bleven de wedstrijd in de beginjaren beïnvloeden: provinciale toeschouwers verwierpen de Parijse invloed en vielen wielrenners uit andere regio's aan. Het ideaal van nationale eenheid liet enkele jaren op zich wachten. En terwijl politici de Tour gebruikten om zichzelf te profileren en hun mogelijke (her)verkiezing te bevorderen, is de Tour de France erin geslaagd politieke vooringenomenheid te ontlopen en zo een universele status te verwerven. Dit verhoogt het prestige van de winnaar, aangezien geen enkele natie een wielrenner uit die regio kan beïnvloeden om de overwinning te stelen.

De winnaar van de Tour de France is de wielrenner die de snelste totaaltijd over het hele parcours neerzet. Er zijn echter nog andere, secundaire trofeeën: de sprinterstrofee, de bergbeklimmerstrofee, de trofee voor jongeren onder de 25 jaar en de trofee voor het winnende team. De wedstrijd wordt georganiseerd door teams, die elk jaar tussen de 20 en 22 deelnemers tellen en uit acht renners bestaan.

Het wordt in 190 landen op televisie uitgezonden en is na de Olympische Zomerspelen en het WK het derde meest bekeken sportevenement. Hoewel deze twee wedstrijden om de vier jaar in verschillende landen plaatsvinden, vindt de Tour de France jaarlijks plaats, hoewel de meest recente edities de grens overgaan en enkele kilometers afleggen in buurlanden.

Open voor iedereen, ongeacht geboorteland, en er zijn momenteel zo'n 40 nationaliteiten. Er is natuurlijk één voorwaarde: jarenlang getraind. Er is geen sport of kunst waarbij lauweren op magische wijze worden behaald. Schrijven, muziek componeren of een meesterwerk schilderen vereist net zoveel inspanning als het winnen van een autorace, een zwemwedstrijd of een wielerwedstrijd. En dit is het voorbeeld dat de Tour de France-kampioenen aan jongeren geven.

[email protected]