Het honderdste geboortejaar van Rubem Fonseca wordt gevierd. Hij maakte van smerigheid een kunst.

Reyes Martínez Torrijos

Krant La Jornada, vrijdag 9 mei 2025, p. 2

De honderdste geboortedag van de Braziliaanse schrijver Rubem Fonseca, voorstander van het smerige realisme en winnaar van de Camõesprijs die in 2020 overleed, wordt op 11 mei gevierd. In dat geval worden twee van zijn eerder niet gepubliceerde korte verhalen in Brazilië gepubliceerd in een editie van zijn complete verhalen. Als eerbetoon aan de auteur van El Coberdor worden er filmreeksen en rondetafelgesprekken gehouden.

Onderzoekster Bia Corrêa do Lago wijdde zich aan het ordenen van de documentaire nalatenschap van haar vader, Rubem Fonseca, na zijn dood. Daar ontdekte hij ongepubliceerde boeken, gecorrigeerde teksten en gedichten, zo meldde de krant O Estado de S. Paulo. Bovendien zal zijn dochter binnenkort een fotobiografie van de romanschrijver uitbrengen.

Corrêa do Lago merkte op dat Fonseca altijd zei dat hij niets schreef of bewaarde en dat hij in werkelijkheid niets weggooide. Hij heeft alles: geschriften uit zijn jeugd, brieven van zijn oudere broer die naar de oorlog was gestuurd, herziene verhalen en romans, ongepubliceerde manuscripten en ook nog eens dozen vol stukjes papier, servetten en ansichtkaarten. Nu weet ik dankzij deze documenten meer over hem .

Hij zei dat zijn vader ook dichter was, ondanks dat hij bekendstond om zijn ongekunstelde schrijfstijl, waarin hij rauwe gewelddadige teksten verwerkte in het hedendaagse Braziliaanse misdaadgenre.

Ik vond meer dan 50 gedichten van hem, maar niets lyrisch; De stijl heeft iets brutalistisch, vergelijkbaar met zijn proza , aldus zijn dochter, die opmerkte dat het grote archief aan floppy disks van de schrijver nog steeds voor verrassingen kan zorgen.

Ter ere van de 100e geboortedag van Fonseca, tevens essayist en scenarioschrijver, organiseert de Cinemateca van het Museum voor Moderne Kunst in Rio de Janeiro deze maand een vertoning van speelfilms, korte films en televisieprogramma's gebaseerd op zijn werk, met enkele zeldzame toevoegingen. De tentoonstelling omvat lezingen en discussies met experts uit de serie Rubem Fonseca: Centenary.

Relatie met Mexico

In Mexico zal de in Minas Gerais geboren verteller, die in Rio de Janeiro overleed, opnieuw worden ontmoet door de Colombiaanse schrijver Hugo Chaparro Valderrama in een reeks lezingen die worden uitgezonden op de Facebook- en YouTube-pagina's van One Hundred Years of Solitude Studio. De bijeenkomsten vinden plaats op dinsdag 13 en 20 mei om 18.00 uur.

Volgens informatie die ook werd gepubliceerd in de krant Folha de São Paulo en andere media in dat land, zal uitgeverij Nova Fronteira in Brazilië een boxset uitbrengen met alle verhalen van Fonseca. Deze box bevat, naast de klassiekers Happy New Year , The Collector en Lúcia McCartney , ook de niet-gepubliceerde verhalen die zijn dochter uit het archief heeft geselecteerd, Natal en Arinda . Deze zijn geschreven in 1948, 15 jaar vóór de verschijning van het eerste boek van de schrijver.

Volgens O Estado de S. Paulo zei Corrêa do Lago dat de documenten in de compilatie een presentatie zullen zijn van wie (zijn vader) werkelijk was. Ik leef al vijf en een half jaar met Rubem mee via zijn archief. Tegen het einde van het jaar, als de publicatie uitkomt, zal hij voor mij echt dood zijn .

▲ De Braziliaanse schrijver tijdens het voorlezen van een fragment uit zijn boek Ella y otras mujeres op de internationale boekenbeurs van Guadalajara in 2007. Foto: Ap

Onderzoeker Alma Delia Miranda vertelde La Jornada dat "ondanks Brazilië's buitengewone verhaal, de afgelopen decennia maar weinig auteurs zo'n uitgebreide en dynamische entree in Mexico hebben gemaakt als Rubem Fonseca. Een andere is Clarice Lispector."

Het betreft hier een auteur die binnen de literatuurwetenschap bekend is en aangesproken wordt, maar die tegelijkertijd ook buiten de academische wereld een aanzienlijk lezerspubliek heeft, omdat zijn verhalen een soort kunst van eigentijdse verachtelijkheid en smerigheid vormen.

De vertaler benadrukte dat de teksten van de schrijver ons diep raken en dat we ons tegelijkertijd in deze wereld herkennen en ons overgeven aan zijn kunst van het vertellen. Voordat we via sociale media zoveel smerigheid te weten kwamen, hadden we al het verhaal van Rubem Fonseca. Hij noemde alles bij naam, wat ons later in het gezicht ontplofte .

Hij herinnerde zich dat de romanschrijver in de jaren negentig Ciudad Universitaria bezocht, op uitnodiging van professor Valquiria Wey. Hij had doordringende blauwe ogen en was mager. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik me herinner wat hij die ochtend zei. Later heb ik Portugees gestudeerd en toen heb ik hem leren kennen; Ik wilde terug in de tijd naar de ervaring van mijn bezoek, maar dat was al onmogelijk .

De doctor in de Spaanstalige literatuur van El Colegio de México concludeerde: Fonseca is een onmisbare auteur. Ik ben blij dat de honderdste verjaardag niet onopgemerkt is gebleven en ik heb er vertrouwen in dat het verhaal nog lang zal voortleven. Een teken van zijn betekenis voor ons land waren de oprechte eerbetonen die zijn dood opriep .

De academicus Romeo Tello Garrido, verantwoordelijk voor de Spaanse vertaling van Los mejores relatos van Rubem Fonseca, uitgegeven door Alfaguara, merkte in de proloog op dat het verhaal van de auteur "behoort tot een van de rijkste tradities van de literatuur, een traditie die het problematische bestaan ​​van de mens in de moderne samenleving kritisch ter discussie stelt.

Vragen stellen, ironische humor en een kritische houding zijn enkele kenmerken van Fonseca's proza; Eigenschappen die in zijn boeken aanleiding geven tot een van de meest bewonderenswaardige expressieve voorstellen in het verhaal aller tijden: ambiguïteit. Hoewel zijn werken niet onverschillig staan ​​tegenover de problemen van individuen, presenteren ze die problemen toch niet op een didactische manier.

De vertaler legde uit dat de meeste personages van Fonseca op verschillende manieren een herwaardering van het individu, een herstel van intimiteit en een aanval op instellingen die de mens willen veranderen in een amorf onderdeel van de grote sociale machine, voorstellen .

▲ Kunstenaar en schrijfster Gillian Phillips zal de nacht doorbrengen in dit bed, versierd met items uit een samenwerkingscollectie van de galerie en meubelwinkel Marks & Spencer. Foto met dank aan de galerij

Van de redactie

Krant La Jornada, vrijdag 9 mei 2025, p. 3

Gillian Phillips, een kunstenares en schrijfster uit Sheffield, Engeland, wordt wakker omringd door enkele van de mooiste schilderijen ter wereld. Ze is de eerste persoon die een nacht doorbrengt in de National Gallery voordat deze volledig wordt heropend voor het publiek als onderdeel van de festiviteiten ter ere van het 200-jarig bestaan ​​van de galerie.

Phillips werd willekeurig geselecteerd in de grootste loterij in de geschiedenis van het museum en zal vrijdagavond de Sainsbury Wing betreden, nadat deze twee jaar gesloten is geweest; Daar beleeft u de grootste vernieuwing van de gehele collectie van de galerie, met de tentoonstelling CC Land: Het wonder van kunst.

De gelukkige moeder en grootmoeder van 10, spreker, mentor en liefdadigheidsbestuurder kunnen genieten van de prijs, die bestaat uit slapen in een bed dat is gedecoreerd met items uit een gezamenlijke collectie van meubelketen Marks & Spencer en de National Gallery. Het bed wordt in het midden van de Sainsbury's Lounge geplaatst, op de brug die de onlangs gerenoveerde lounge met de rest van de ruimte verbindt.

In deze ruimte worden de oudste schilderijen uit de museumcollectie tentoongesteld. Sommige werken krijgen een eigen plek, zoals Piero della Francesca's De doop van Christus , dat in een kapelachtige ruimte wordt geplaatst.

Het altaarstuk van San Pier Maggiore zal worden tentoongesteld in een schitterende, nieuw gebouwde setting, terwijl Paolo Uccello's De Slag bij San Romano na een restauratie van drie jaar zal terugkeren. Ook komen er nieuwe thema-vleugels, waarvan er één zal schitteren. Alle schilderijen die daar hangen hebben namelijk één element gemeen: de kleur goud.

In de verklaring van de National Gallery waarin de winnaar bekend wordt gemaakt, wordt Gillian Phillips geciteerd: "Het is een groot voorrecht om de kans te krijgen om de wonderen van kunst te ontdekken. Ik ben al sinds mijn kindertijd dol op de National Gallery, en hoewel ik niet meer in Londen woon, beschouw ik het nog steeds als mijn artistieke thuis, en de schilderijen zitten constant in mijn gedachten."

Naast overnachten omringd door kunst, kunt u ook genieten van een diner met een gast bij Locatelli, het nieuwe restaurant van de galerie, onder leiding van Michelin-sterrenchef Giorgio Locatelli, in samenwerking met Searcy's.

▲ Hier zijn de Slag bij San Romano (tussen 1438 en 1440) van Paolo Uccello en Bacchus en Ariadne (rond 1520) van Titiaan, twee van de oudste werken in de collectie. Foto met dank aan de National Gallery

Vervolgens krijgt u een persoonlijke privérondleiding door CC Land: The Wonder of Art, waarna u de nacht doorbrengt. Zodra u op de ochtend van 10 mei wakker wordt, bent u de eerste die mag genieten van het ontbijt bij Locatelli. Daarna mag u de galerie verkennen voordat de Sainsbury Wing weer opengaat.

Een unieke kans om meer dan duizend kunstwerken te bekijken die de evolutie van de West-Europese schilderkunst van de 13e tot en met de 20e eeuw schetsen, met iconische meesterwerken en nooit eerder vertoonde schilderijen.

Om 10.00 uur gaat de National Gallery open voor het publiek, dat de locatie opnieuw kan ontdekken en de nieuwe galerieën kan verkennen die gewijd zijn aan kunstenaars als Titiaan, Rembrandt en Monet; tot stillevens, zoals kunstenaars door de eeuwen heen hebben gedaan, en materialen zoals pastel en goud.

Ter ere van het tweehonderdjarig bestaan ​​worden in CC Land: The Wonder of Art meer dan twintig nieuwe bruiklenen en acht nieuwe aanwinsten aan de nationale collectie toegevoegd.

Een bijzondere vermelding verdient de tentoonstelling van Het Kruisbeeld (1310-1315) van Segna di Bonaventura. Voor het eerst in de geschiedenis van de galerie hangt dit werk aan het plafond langs de centrale as van de Sainsburyzaal. Zo kan het publiek het werk bekijken zoals het er in de 14e eeuw moet hebben uitgezien.

De National Gallery werd in 1824 door het parlement opgericht en vierde op 10 mei 2024 haar tweehonderdjarig bestaan. Dit markeerde het begin van een festival van kunst, creativiteit en verbeeldingskracht in het Verenigd Koninkrijk en de hele wereld. Daartoe behoorde ook het hoofdkantoor in Londen, dat ter ere van de gebeurtenis een van de grootste kunstgalerieën ter wereld renoveerde. Na ruim twee jaar bouwwerkzaamheden is het resultaat nu te zien.

Tijdens de renovatie en ter ere van het tweehonderdjarig bestaan ​​deelde de galerie 200 schilderijen van 200 jaar online, samen met 200 wetenschappelijke catalogusitems, in totaal 2,2 miljoen woorden aan wetenschappelijk onderzoek en 2.700 afbeeldingen, waaronder 75 röntgenfoto's, 155 infraroodbeelden en meer dan 250 microfoto's.