De verborgen en charmante hoekjes die Bachcelona onthult

Klassieke concerten op ongewone locaties in Barcelona zijn een van de trekpleisters van festivals zoals Ciutat de Clàssica, dat in de lente plaatsvindt, of Bachcelona, dat deze week zijn 13e editie afsloot met een bezetting van 90%. Het festival liet zijn publiek de akoestische en esthetische mogelijkheden zien van de binnenplaats van een charmant huis: de voormalige studio van Leopoldo Pomés.

Lees ook

De filmmaker had hier zijn eerste foto- en reclamestudio, in wat ooit het atelier was geweest van de schilder van landschappen en mysterieuze horizonten, Modest Urgell, en later het huis van de danseres Àurea de Sarrà, door wiens houten vloerplanken hij als Isadora Duncan zwierf. Hier vormen zijn kinderen nu zijn archief en liet hij, samen met Óscar Tusquets, zijn fantasie de vrije loop om van de binnenplaats iets unieks te maken. Zo uniek dat de architect de bogen van de achtergevel aan alle vier de zijden van de binnenplaats repliceerde, wat een renaissancegevoel gaf, met een indigoblauwe achtergevel, een betegeld zwembad, een wirwar van planten en kroonlijsten die de ruimte benadrukken en voor meer verhoudingen zorgen.

Daniel Claret maakt de cirkel rond en speelt op de plek waar Pomés een platenhoes maakte voor zijn vader, de cellist Lluís Claret.

En misschien is dat wel de reden waarom het festival een onovertroffen akoestiek heeft, zonder zich te storen aan het lawaai van de stad waarin het zich bevindt. Daniel Tarrida, de directeur van dit festival, dat in 2021 de Premi Ciutat de Barcelona won vanwege de kwaliteit en originaliteit, maar ook vanwege het vermogen om verbindingen te leggen met verschillende partijen in de stad, heeft altijd zijn radar op scherp om dit soort ruimtes te ontdekken. Locaties die slechts plaats bieden aan 50 personen, zoals het geval was bij dit concert van het trio The Rest Project, maar die een gevoelige sfeer garanderen.

"Het zijn in veel opzichten heel goed doordachte voorstellen, van praktische aspecten zoals het afstemmen van de akoestiek tot de esthetiek van de locatie, zodat het echt past, maar de artiest ook de ruimte krijgt om zich te ontwikkelen", merkt hij op.

De meeste artiesten voelen zich prettig bij dit soort aanpak, de antithese van de stereotype aanpak gericht op het verkopen van kaartjes aan toeristen. Daniel Claret, de cellist van The Rest Project, dat hij vormt met violiste Maria Florea en altvioliste Lara Hernández – een naam die voortkwam uit hun programma The Rest is Silence – werd door Tarrida uitgenodigd om deel te nemen aan Bachcelona's Breaking Bach, de serie waarin experimenteren met Bachs muziek is toegestaan.

En Claret (Barcelona, 1987), zoon van de Andorrese cellist Lluís Claret – voor wie Leopoldo Pomés overigens een albumhoes ontwierp, zoals Poldo Pomés jr. terecht opmerkt – bracht al een experimentele en poëtische benadering van de muziekscene in de praktijk met het dansgezelschap Mal Pelo. Zijn trio introduceert dan ook vanzelfsprekend de recitatie van teksten van Beckett en Rilke tussen de stukken door, evenals fysieke bewegingen, waarbij hij altijd staand speelt.

Lees ook

Het concert combineerde Bach, op een Guadiana-achtige manier, met Ligeti, Webern, Stravinsky en zelfs Gerhard Kurtág, Penderecki en Goebaidoelina, componisten uit de 20e eeuw die misschien een ander soort interpretatie van Bach zelf boden. "Wat ik denk is dat ze laten zien hoe moderne Bach klinkt," merkte Claret op in antwoord op vragen uit het publiek. Ze speelden zelfs John Cage's 4:33 , dat stuk bestaande uit 4 minuten en 33 seconden stilte... "Ja, dat ongemakkelijke of aangename moment, want het is waar dat stilte ons erg bang maakt."

Bachcelona heeft het vertrouwen gewonnen van het publiek, organisaties en artiesten. En haar plan, besluit Tarrida, is om "door te gaan met toeren door de stad".