Waterwereld ontdekt: een mini-Neptunus van ijs

Rond een ster die erg veel lijkt op de zon, op 564 lichtjaar afstand van het zonnestelsel , bevindt zich een waterwereld , een zogenaamde ' waterwereld ', dat wil zeggen een planeet die grotendeels uit ijs bestaat en mogelijk ook uit een klein percentage vloeibaar water: het gaat om Kepler-10c, een mini-Neptunus , waarop eindelijk licht is geworpen dankzij de meest nauwkeurige schatting ooit van zijn massa en dichtheid , kenmerken die tot nu toe het onderwerp waren van zeer tegenstrijdige en dus zeer onzekere metingen. Het resultaat, dat is gepubliceerd in het tijdschrift Astronomy & Astrophysics en nu beschikbaar is op het arXiv-platform , is te danken aan de internationale studie die is uitgevoerd door Italië met het Nationaal Instituut voor Astrofysica, waaraan ook de Universiteit van Padua, de Universiteit van Milaan en de Universiteit van Turijn deelnamen.

" Het bestaan ​​van 'waterwerelden' is theoretisch voorspeld door modellen van planetaire vorming en migratie, maar we hebben nog steeds geen definitieve bevestiging", zegt Aldo Bonomo van INAF in Turijn, die de leiding had over de onderzoekers. “Het ultieme bewijs voor het bestaan ​​van deze planeten zou moeten komen van het bestuderen van hun atmosfeer met de James Webb-ruimtetelescoop (van NASA, het Europese en Canadese ruimtevaartagentschap)”, voegt Bonomo toe. “ We verwachten namelijk dat hun atmosfeer bijzonder rijk is aan waterdamp .”

Het onderzoek, uitgevoerd met behulp van een instrument op de INAF Galileo National Telescope, die de hemel scant vanaf de Canarische Eilanden, bevestigde ook de aanwezigheid van een andere planeet rond dezelfde ster , die eerder al werd verondersteld maar nooit rechtstreeks werd waargenomen. Het bestaan ​​ervan werd onthuld door een kleine anomalie die het veroorzaakt in de baan van Kepler-10c: het is precies op dezelfde manier dat Neptunus in 1846 werd ontdekt op basis van de anomalieën die het veroorzaakt in de baan van Uranus. Dankzij de uitzonderlijke kwaliteit van de metingen die door de TNG zijn uitgevoerd, was het mogelijk om de omlooptijd van de 'spookplaneet' te berekenen, die 151 dagen bedraagt, terwijl die van Kepler-10c 45 dagen bedraagt .