Waarom vloeibaar glas de toekomst van Apple bepaalt (maar niet noodzakelijkerwijs de iPhone)

Liquid Glass, Apples nieuwe esthetische taal, is een technologisch en design hoogstandje. Maar het is ook een geweldige creatieve prestatie, die voor het eerst in twaalf jaar een echte innovatie introduceert in de interface van de iPhone (en de Mac, de iPad en andere Apple-apparaten).

Buiten de natuur

De laatste keer dat dit gebeurde was met iOS 7, gepresenteerd op de WWDC in 2013 als het eerste complete herontwerp na zes jaar skeuomorfische interfaces, dat wil zeggen, geïnspireerd door echte objecten. Jony Ive introduceerde platte iconen, vloeiende animaties en een krachtiger kleurensysteem. Vanuit filosofisch oogpunt was het een revolutie: waren een bruin en geel notitieblok, een kompas zoals die uit de 19e eeuw, een kiosk met houten planken, in een wereld die nu volledig digitaal was, nog wel zinvol? Voor Ive, die destijds ook verantwoordelijk was voor het interfaceontwerp, naast de hardware, blijkbaar niet. Het was een van de momenten waarop Apple, door afstand te doen van iets dat in de loop der jaren vertrouwd was geworden, zich daadwerkelijk openstelde voor het nieuwe: het was eerst gebeurd met de floppy disk en vervolgens met cd- en dvd-branders, met de koptelefoonaansluiting, met knoppen, met Flash, bijvoorbeeld. En met iOS7 begon het tijdperk van een nieuwe esthetische taal, waarin we de vrijheid hadden om symbolen te bedenken die verwezen naar de echte wereld, ja, maar dan wel een wereld waarin de werkelijkheid bestond uit bits en niet uit atomen.

De evolutie

Liquid Glass is geen revolutie, maar een evolutie: geboren uit een krachtige nieuwe grafische engine, Metal 4, en processors die de data die nodig is voor transparanties en overlays moeiteloos kunnen verwerken. Liquid Glass is een esthetische taal die is ontstaan ​​omdat het mogelijk is, niet omdat het nodig is, zou je kunnen zeggen. Zelfs de uniforme esthetische taal tussen de verschillende platformen is geen nieuw idee, zelfs niet voor Apple, dat al jaren functies en iconen van het ene besturingssysteem naar het andere verplaatst. In plaats daarvan zullen we zien of de apps de bedieningselementen op dezelfde positie zullen hebben en of ze op dezelfde manier zullen werken tussen verschillende apparaten. En de aanpassingsmogelijkheden, die bepaalde oplossingen overnemen die al op Android te zien waren, markeren een verdere breuk met de monolithische interface van de oude versies van iOS, maar openen tegelijkertijd de mogelijkheid van ongelukkige combinaties van kleuren of vormen: het is geen toeval dat in de sessie speciaal voor ontwikkelaars enkele richtlijnen worden aangegeven, waaronder die om meerdere Liquid Glass-lagen niet te laten overlappen of om lichte en donkere kleuren niet samen te gebruiken.

Een nieuw materiaal

Apple wijst er terecht op dat Liquid Glass een softwaremateriaal is, een merkwaardige virtuele creatie die bepaalde eigenschappen van echt glas imiteert en er andere, volledig nieuwe, aan toevoegt. "We wilden geen fysiek materiaal imiteren, maar een materiaal creëren dat oorspronkelijk is voor de digitale wereld", leggen ze uit. Liquid Glass lijkt dus vloeibaar bij het zien en aanraken, en kan verrassend natuurlijk reageren op beweging, licht, context en zelfs gebruikersinteractie. Visueel manifesteert het zich als een zwevend, doorschijnend en levend oppervlak. Het vervaagt elementen niet alleen: het modelleert ze, animeert ze, laat ze opkomen en verdwijnen door de manier waarop licht door de interface gaat te moduleren . Bij aanraking licht het op en reageert het met een gloed die ook de interactie bevestigt. En het verandert op basis van wat eronder zit: als tekst stroomt, accentueert het de schaduwen om de leesbaarheid te verbeteren; als de inhoud statisch en helder is, vermindert het de ondoorzichtigheid om deze te laten opvallen. De optische eigenschappen veranderen in realtime om contrast, definitie en een gevoel van ruimte te garanderen. Op grotere oppervlakken, zoals de zijbalken op iPad en Mac, simuleert het materiaal grotere diktes, met diepere schaduwen en intensere refracties , waardoor het driedimensionaal lijkt. Sterker nog, de kleuren van nabijgelegen elementen kunnen worden weerspiegeld op het oppervlak van het vloeibare glas, waardoor een directe relatie ontstaat tussen de inhoud en de container.

De oorsprong

Voor Apple is de nieuwe esthetische taal de evolutie van een pad dat begint met Aqua op macOS X, door de dynamische wazigheid van iOS 7 gaat en eindigt bij de flexibiliteit van Dynamic Island en de meeslepende interface van Vision Pro, Apple's augmented reality-vizier dat twee jaar geleden op de WWDC werd gepresenteerd. Zoals al vaker is gebeurd, worden oplossingen en technologieën die voor een apparaat zijn ontwikkeld, vervolgens aangepast aan andere producten. Wat ons onder andere opviel aan Vision Pro, was de interface: het feit dat deze transparant was, zodat het aan de echte wereld kon worden toegevoegd, door een digitale laag aan dingen en mensen toe te voegen. En Liquid Glass op de iPhone doet iets soortgelijks: het maakt het apparaat transparant, stapt opzij wanneer het niet nodig is en laat meer ruimte over voor content.

De toekomst

Het zal niet iedereen bevallen, dit is een constante bij elke verandering in het besturingssysteem. Maar het zal ook degenen die een iPhone of een Mac van een paar jaar geleden bezitten het gevoel geven een compleet nieuw apparaat te hebben. Zelfs vóór de officiële lancering van de publieke bètaversie is het duidelijk dat Liquid Glass een pad voor Apple aangeeft, zowel op apparaten die vandaag de dag al bestaan, zoals smartphones en tablets, als op andere die nog niet zijn gepresenteerd. En dan? De apparaten die vandaag de dag bestaan, zullen zich verder ontwikkelen, maar het is niet vanzelfsprekend dat ze centraal blijven staan ​​in ons dagelijks leven: Eddy Cue, Senior Vice President of Services bij Apple, heeft de mogelijkheid geopperd dat kunstmatige intelligentie de iPhone binnen tien jaar overbodig zou kunnen maken . In de niet al te verre toekomst zouden gebruikers via andere apparaten met AI kunnen communiceren: Cue denkt aan smartwatches, AirPods, misschien wel slimme brillen die over een paar jaar op de markt zouden moeten komen. Maar toen hij deze uitspraak voor de rechter deed, kon hij nog niet weten dat Jonathan Ive een deal met OpenAI zou sluiten om een ​​apparaat met kunstmatige intelligentie te produceren. CEO Sam Altman betaalde 6,5 miljard dollar om Ive's IO-bedrijf over te nemen en kondigde zijn voornemen aan om een ​​slim apparaat te produceren waarmee de eerste twee startups op de markt, Humane en Rabbit, hun mislukkingen zouden vergeten. Hoe mooi en goed gemaakt Liquid Glass ook mag zijn, het zal Apple niet helpen om een ​​paar posities te stijgen in de steeds sneller wordende race van kunstmatige intelligentie.