Oostenrijks Tirol om te verkennen door de Eriro te beklimmen

Ehrwalder, Oostenrijks Tirol. Je neemt de kabelbaan samen met skiërs en wandelaars, afhankelijk van het seizoen. Eenmaal boven aangekomen, nog vijf minuten lopen en je bereikt het houten chalet dat je in de verte ziet, omlijst door weilanden en dennenbossen. Op de drempel draai je het nummer 1550, dat staat voor de hoogte waarop je je bevindt, en open je de deur. Trek eerst je schoenen uit. Wie wil, kan op blote voeten of met sokken (een paar is aanwezig) door het hotel lopen. Zelfs tijdens het diner. Het is de bedoeling om gasten te laten wennen aan de informele sfeer, om waar mogelijk de bovenbouw te vermijden. Inclusief het dilemma van wat wel en niet te doen. De kamerprijs is inclusief alles, van transfers tot maaltijden en belevenissen. Eriro is een ambitieus project, ontstaan ​​uit het idee van een paar vrienden: de families Posch en Spielmann, eigenaren van andere hotels, en timmerman Andreas Mader. Ieder van hen heeft zijn of haar talenten ingezet om een ​​bijzondere, we durven wel te zeggen unieke plek te creëren. Samen kochten ze een toevluchtsoord dat ze sloopten en elke houten plank hergebruikten voor de bouw van het nieuwe hotel. 90% van het gebouw is van hout gemaakt en 95% van dit hout komt uit het bos waar het zich bevindt. Alles wordt met de hand gedaan, zelfs het zagen van de oude balken, met natuurlijke Tiroolse materialen. Van de constructie tot de inrichting, inclusief de stoelen die uit de boomstammen zijn gesneden.

In de negen kamers is niets meer te vinden dan wat nodig is. Een bed, een tafel, een platenspeler met versterker, kruiden om kruidenthee te maken voor het slapengaan, grote ramen die uitkijken op de Tajakopf, immense weiden en dichte dennenbossen, en een terras om de zuiverste lucht in te ademen. Aan de muren dempt een tapijt van schapenwol de sfeer. En zo is het in elke kamer, waar design eerst de functie volgt en dan de inspiratie. De inspiratie is de Tiroolse cultuur, in haar meest duurzame vorm, een synthese van alles wat zich binnen een straal van een paar kilometer bevindt. Het is een enorme inspanning, maar nooit geforceerd. Want erachter schuilt een harmonieuze gedachte: proberen een model van authentiek hedendaags toerisme te beoefenen, gasten de ideale omgeving bieden om afstand te nemen van wat hen stoort, veranderende gewoonten, panorama en misschien ook gedachten. Je wilt de wifi verwijderen, je verwijdert hem, je wilt verbonden blijven, je hoeft niet wanhopig als een wichelroedeloper naar het netwerk te zoeken. Maar de tv, die staat niet op de kamer of in de gemeenschappelijke ruimtes; Maar er is muziek met een delicate en verrassende playlist in de keuzes, de enige exotische noot. Het idee is dat in die kleine, betoverende wereld alle tools beschikbaar moeten zijn om het welzijn waar we allemaal een beetje naar streven in de praktijk te brengen.

Het personeel bestaat uit een yogalerares, hoewel het wat kort door de bocht is om de energieke Tatiana, die asana's uitvoert terwijl ze danst en denkbeeldige baby's wiegt, zo te noemen, en twee natuurgidsen die je begeleiden bij het verkennen van de Zugspitze-keten en het spotten van steenbokken en roofvogels alsof je op safari bent. Deze prachtige bergen bedekt met pijnbomen en bloemen bieden alles. Ze zijn een apotheek en een kruidenierswinkel die grenzeloos en gratis zijn. Kruiden worden geleerd en vervolgens verzameld, net als de chef-kok, jong, zeer nieuwsgierig sinds hij een kind was naar alles wat eetbaar is en met de droom om ooit alleen op vuur te koken, zoals de koning van de grill, Francis Mallmann, die zijn held is. Voorlopig doen ze het één keer per week: een volledig menu geroosterd op open vuur, varkensribbetjes, asperges, worteltjes... Op andere dagen serveren ze wild, gefermenteerde en siroopachtige jam (uiteraard van de chef-kok), knapperige veldsla, kaasspätzle en apfelstrudel. Moeten we erbij vermelden dat alles van lokale producenten komt? Laten we het maar als vanzelfsprekend beschouwen! Een ander hoofdstuk is de spa. Geïnspireerd door het principe van Ochi kema (terugkeren naar je innerlijke zelf), is ook deze in verhouding tot de omvang van het project en de holistische aspiraties. In een intieme ruimte kan iedereen zijn eigen pad kiezen, tussen het 36 graden meditatiebad, de onsen en het panoramische zwembad, en ontspanning in de sauna met sparrennaalden, schommelend in een hangmat of liggend op een comfortabele chaise longue omringd door balen geurend hooi. Een moment van onbetaalbare rust, een moment van helderheid om te beseffen dat deze onthechting de gezondste manier is om weer in contact te komen met je leven, en de vermoeidheid te verdrijven die, zonder het te beseffen, een opeenhoping is van verblindend licht, vervuiling en lawaai. Hier neemt het lawaai af. En na de sluiting van de faciliteiten, wanneer wandelaars en skiërs terugkeren naar de vallei, ervaar je ware stilte en eenzaamheid, de meest effectieve remedie.