Van Murgia tot Atwood, de nieuwe releases in de boekhandel

Hier is een selectie van de nieuwe uitgaven in de boekhandels, waaronder romans, essays, onderzoeksboeken en rapporten, deze week gepresenteerd door AdnKronos.

'Anna van de regen' van Michela Murgia

Bijna twee jaar na haar dood op 10 augustus 2023 publiceert Einaudi ' Anna della pioggia ', een zorgvuldig samengestelde selectie van herontdekte verhalen, samen met enkele bekendere verhalen, van de Sardijnse schrijfster. Anna rent alleen als het regent, en tijdens het rennen denkt ze aan afwasmachines, ornamenten, poppen: alles, om de confrontatie met waar ze werkelijk voor wegrent te vermijden. Naast haar omvat de overvolle catalogus van personages die deze verhalenbundel animeren afgestudeerde herders en nachtportiers, hardlopers op blote voeten en kinderen die in het Sardijns voordragen terwijl de geallieerden Cagliari bombarderen, terroristen, stropers, financiers, octopusvissers en zelfs planten, die de zekerheden van opstandige mannen kunnen ondermijnen. Er zijn krachtige vrouwenstemmen die voor het eerst hun stem laten horen: niet alleen Morgana, maar ook Helena van Troje, Beatrice Cenci die het gezag van een gewelddadige vader afwijst en Odabella die dat van Attila, de koning van de Hunnen, ter discussie stelt. En natuurlijk is er Michela, die vertelt over hoe ze vroeger druiven perste tijdens de oogsten van haar jeugd op het platteland, of hoe haar gebeden een van de motten die ze samen met haar broer grootbracht weer tot leven brachten, of waarom iemand die op een eiland geboren wordt uiteindelijk een gebroken identiteit heeft. Deze verhalen, verspreid als edelstenen in een piratenschatkist zonder kist, zijn nog nooit eerder in een boek verzameld.

Omdat Michela Murgia ze voorlas in bezette scholen en theaters, ze vertelde aan mensen die naar haar kwamen luisteren op festivals, ze publiceerde in schoolagenda's, tentoonstellingscatalogi en zelfs in het programma van een opera. Andere verschenen op haar blog, werden uitgezonden op de radio of gepubliceerd in lokale kranten. Weer andere circuleerden alleen onder Michela Murgia's vrienden, als persoonlijke literaire spreuken. 'Anna della Pioggia' biedt een beredeneerde selectie van deze herontdekte verhalen, samen met enkele bekendere.

De curatie – in alle betekenissen van het woord – is in handen van Alessandro Giammei, die filologisch onderzoek deed naar het digitale archief dat Michela Murgia hem naliet. Het resultaat is een gloednieuw, verrassend boek, dat met duizelingwekkende vitaliteit draait om de thema's die de auteur altijd dierbaar zijn geweest: het Sardinië van mythen en koloniale politiek, de macht van vrouwen, werk, queer identiteiten, ziekte, wonderen en angsten van onze eeuw. Want Michela Murgia is nooit gestopt met een onverzettelijke passie voor de wereld en de manieren waarop we ervoor kiezen om die te bewonen, te begrijpen, te bestrijden en te vertellen: dit blijkt ook uit de verscheidenheid aan registers, tonen en stijlen die het ene na het andere ondergrondse verhaal beroeren. Zo kunnen lezers allereerst het enorme literaire talent van de auteur van 'Accabadora' herontdekken.

'Rotten Blood' van Antonio Manzini

Vanaf 24 juni ligt 'Sangue Marcio' van Piemme weer in de boekhandel, het debuutverhaal van Antonio Manzini, twintig jaar na de eerste publicatie. Pietro en Massimo zijn twee bevoorrechte kinderen. Ze komen uit een welgestelde familie en hebben alles wat je je maar kunt wensen: een villa met zwembad, een privétennisbaan, de eerste videogames. Een gelukkige jeugd, zwevend in een burgerlijke droom. Totdat op een herfstdag in 1976 de wereld instort. De politie valt het huis binnen en de vader wordt gearresteerd. De kranten zullen hem een ​​paar dagen later omdopen tot "het monster van de Cinque Terre". Bijna dertig jaar later kunnen de twee broers niet meer van elkaar verschillen. Pietro groeide op in een instelling in Turijn en werd misdaadverslaggever. Massimo, toevertrouwd aan een oom, is politiecommissaris.

Wat hen opnieuw verenigt, is een spoor van misdaden, getekend door een meedogenloze seriemoordenaar. De tijd heeft hen veranderd. Massimo, een impulsieve jongen die iedereen in het gareel hield met zijn motto 'Ga schuilen in Tibet', is nu een lege man, met te veel schaduwen en te veel Martini's in zijn lichaam. Pietro heeft een introvert karakter, dat zich niet laat benaderen door anderen. Maar het verleden is niet vergeten. En zo, terwijl de moordenaar blijft toeslaan, komen de twee broers weer dichter bij elkaar, zozeer zelfs dat ze voor een confrontatie staan, terug naar de dag dat de wereld instortte. Rotten Blood is een fascinerende roman die de psychologie van de personages verdiept en de lezer dwingt de duistere kant van de mens onder ogen te zien.

'De barman van de Ritz' van Philippe Collin

'The Ritz Barman' is net met Rizzoli in de boekhandel verschenen. Met een verzorgde snor, een wit jasje en een zwarte stropdas is hij net zesenvijftig geworden. Frank Meier is de beroemde barman van het Ritz in Parijs, de meest gewilde salon voor de culturele en politieke elite van Europa in de eerste helft van de twintigste eeuw; maar vanaf juni 1940, met de intocht van de Duitsers in de stad, zijn de nieuwe klanten aan de bar de mannen van de Gestapo. Aanpassen is nu een kwestie van overleven. Als Jood van eenvoudige afkomst, altijd vergezeld door een onverzadigbare dorst naar verlossing, een liefhebber van schoonheid en in staat om de vertrouweling te worden van buitengewone persoonlijkheden zoals Fitzgerald en Hemingway, is Meier het vuur van deze roman, het middelpunt waar een gevarieerd gezelschap van personages, zowel historische als andere, zich omheen beweegt. In het Ritz, een betoverende plek waar de oorlog lijkt stil te staan, een microkosmos die een weerspiegeling vormt van de nazibezetting van Parijs, ontvouwt zich het verhaal van mannen en vrouwen die worstelen met een nieuwe macht en de simpelste gedachte van zelfbehoud.

Het lot van Meier, zijn assistente en de onweerstaanbare Blanche Auzello houdt de lezer in spanning, en de houding van de barman, altijd balancerend tussen verzet en collaboratie, maakt hem tot een halve held, een mens vol nuances en eindeloze twijfels. Achter de donkere houten bar moet Frank Meier zichzelf en zijn geliefden redden. Door de deuren van het Ritz voor ons te openen, toont Philippe Collin een gepassioneerde aandacht voor detail die deze plek tot een symbool heeft gemaakt, een schatkist die onontkoombaar wijd open staat voor de geschiedenis.

'Onderhandelen met schaduwen' van Margaret Atwood

Oriëntatie, Dubbelzinnigheid, Toewijding, Verleiding, Gemeenschap, Afdaling: dit zijn de intrigerende titels van de zes lessen die Margaret Atwood in Cambridge gaf over de kunst van het schrijven. Ze zijn door haar overgeschreven en gebundeld in de bundel 'Onderhandelen met schaduwen: over schrijven en schrijven', uitgegeven door Ponte alle Grazie.

Na dertig jaar fictie en poëzie te hebben geschreven, behandelt Margaret Atwood de belangrijkste vragen die centraal staan ​​in haar werk: wat een schrijver is en hoe je er een wordt; de Jekyll en Hyde-splitsing die kenmerkend is voor schrijvers; het delicate evenwicht tussen maatschappelijke verantwoordelijkheid en artistieke integriteit; de eeuwige driehoeksverhouding schrijver-boek-lezer; schrijven als een afdaling in de hel, om onze relatie met de dood opnieuw te onderhandelen.

Net als degenen die ze persoonlijk hebben gehoord, raakt men bij het lezen van deze lessen betoverd door de briljantie van de stellingen, door de verrassende verscheidenheid aan aangehaalde referenties – die zelfs voor de meest ervaren lezer nieuwe wegen wijzen – en door de informele en vaak fel ironische toon van de auteur. Een essentiële tekst, die zich krachtig voegt in de twintigste-eeuwse traditie van klassieke literatuurgeschriften van Nabokov, Auden, Valéry, Bachmann en Calvino. En bovenal een unieke kans om een ​​van de grootste stemmen uit de moderne literatuur te leren kennen.

'Al dit geluk' van Roberto Emanuelli

Roberto Emanuelli's 'Tutta questa felicità' is verkrijgbaar bij Feltrinelli. Kunnen we nog steeds in de liefde geloven nadat ons hart gebroken is? Gabriele is veertig jaar oud, heeft een jonge dochter, Alba, en een baan als leraar die hij altijd als zijn roeping heeft beschouwd. Nu, na een periode op een middelbare school in het centrum, die samenviel met een relatie die slecht afliep, is hij teruggekeerd om les te geven in de Romeinse buitenwijken waar hij geboren en getogen is, met een vleugje melancholie en ontgoocheling. De gekwelde liefdesgeschiedenis, die culmineert in verraad, heeft diepe littekens bij hem achtergelaten omdat het Alba's moeder is. Gabriele moet nu alleen een dochter opvoeden, een vervaagd enthousiasme voor het lesgeven en een wantrouwen jegens de liefde dat hem ervan weerhoudt nieuwe relaties ten volle te ervaren: zoals die met Marta, die in dezelfde buurt opgroeide en Alba's danslerares is, op wie het kleine meisje gek is.

Noemi daarentegen is een twintigjarige die nog steeds in de liefde gelooft. Ze is geboren in het noorden van de stad, een context die allesbehalve nederig is, ook al is er soms niets dat haar ongemakkelijker maakt dan die omgeving: tussen de verstikkende verwachtingen van haar ouders, de veroordelende houding van haar vrienden en een vriendje, Edoardo, die haar soms lijkt te overladen met neppe aandacht zonder haar ooit echt te begrijpen. Gelukkig is er Christian, de jongen uit de buitenwijk met wie Noemi een geheime vriendschap heeft gesloten. Ogenschijnlijk lichtjaren verwijderd van haar wereld, is Christian misschien wel de enige die haar kan begrijpen. Wat hen samenbrengt, is hun passie voor schrijven, een vuur dat ze in zich dragen als een expressieve urgentie en zoektocht naar geluk.

Gabriele en Noemi, twee levens die parallel lopen en elkaar op een onmerkbare maar niet te verwaarlozen manier raken. Het gebeurt vaak, in dat subtiele en voortdurende spel tussen onze keuzes en ons lot: oneindige en ogenschijnlijk onbeduidende deuren die schuiven, die sluiten, die openen, die werelden openen en andere sluiten... Precies op deze magische en onzichtbare draad – gemaakt van toevalligheden die geen toeval lijken, van tekenen die verschijnen wanneer we er klaar voor zijn om ze te zien – zullen de levens van Gabriele en Noemi elkaar op een buitengewone manier kruisen. Een ontmoeting die de kans zal bieden om onszelf terug te vinden. Om opnieuw lief te hebben. Om gelukkig te zijn.

'Het hoofd van de Duce' van Beppe Boni

Beppe Boni's 'La testa del duce' is vanaf 18 juni verkrijgbaar in de boekhandel bij uitgeverij Minerva. Wie stal het hoofd van het ruiterstandbeeld van Benito Mussolini dat het Littoriale-stadion in Bologna domineerde? Waar is de 'Testone' vandaag de dag? En waarom roept zijn lot nog steeds vragen, passies en verdeeldheid op? Beppe Boni, voormalig codirecteur en nu redacteur van QN - il Resto del Carlino, probeert deze en vele andere vragen te beantwoorden in de waargebeurde roman 'La testa del Duce', uitgegeven door Edizioni Minerva.

Een aangrijpend boek, geschreven als een detectiveverhaal, maar gebaseerd op een grondig historisch onderzoek, dat ingaat op de minder bekende aspecten van de twintigjarige periode en de stad Bologna, en vertelt hoe en waarom het fascisme zijn persoonsverheerlijking niet alleen wilde verbinden met propaganda en repressie, maar ook met architectuur en sport. En hoe die symbolen in de loop der tijd werden afgebroken, verborgen, verwijderd – of misschien gewoon stilletjes verplaatst, waardoor een raadsel achterbleef. Het begint allemaal op 26 juli 1943, de dag na de val van het regime. In Bologna betreedt een feestvierende menigte het Littoriale-stadion – nu Dall'Ara – en stoot het ruiterstandbeeld van de Duce, onder de Maratona-toren, omver. De bronzen kolos, symbool van een tijdperk, breekt in meerdere stukken: de buste wordt door de stad gesleept, het hoofd komt eraf en... verdwijnt. Zo begint het "Testone-mysterie", een verhaal dat decennia, oorlogen, wederopbouw, economische bloei en historische herzieningen omspant. Boni's roman volgt het spoor van dat marmeren hoofd en reconstrueert tegelijkertijd het epos van het Littoriale-stadion, een project dat Leandro Arpinati – een anomale fascist, een overtuigd atleet, vriend en vervolgens vijand van Mussolini – nastreefde als symbool van een modern en machtig Italië, verenigd onder de vlag van voetbal en propaganda. 'La testa del Duce' is niet alleen het verhaal van het lot van een standbeeld, maar ook een reflectie op het collectieve geheugen en de symbolische kracht van beelden. Het boek, met een voorwoord van Italo Cucci, verweeft gedocumenteerde feiten, anekdotes, interviews en historische reconstructies met een meeslepende en toegankelijke vertelstijl. Het begint in de jaren twintig, met de opkomst van het fascisme en Mussolini's interesse in voetbal als instrument voor consensus, en eindigt in het heden, tussen pogingen tot verwijdering en plotselinge heroplevingen van het 'Grote Hoofd'.

In het midden het leven en de dood van Arpinati, de man die het stadion wilde en in 1945 door communistische partizanen werd vermoord; de architectonische en symbolische geschiedenis van de Littoriale; de ​​bouw van het ruiterstandbeeld dat werd toevertrouwd aan Giuseppe Graziosi, die brons, gesmolten uit Oostenrijkse kanonnen, gebruikte om het gezicht van de Duce te modelleren; en de aanval op Anteo Zamboni, de vijftienjarige jongen uit Bologna die ervan wordt beschuldigd Mussolini te hebben doodgeschoten op de dag van de opening van het stadion. In tijden waarin we het hebben over cancelcultuur, verwijderde of teruggewonnen symbolen, revisionisme en herschrijvingen van de geschiedenis - legt de uitgeverij uit - "voegt 'La testa del Duce' zich met intelligentie en ironie in het debat en biedt ideeën om te begrijpen hoe herinnering altijd een constructie is - vaak betwist, nooit neutraal."

'Het was de zoon' van Roberto Alajmo

Een van Roberto Alajmo's meest geliefde romans, 'It Was the Son', is terug in de boekhandel bij Sellerio. De familie Ciraulo woont in een van de armste wijken van de stad, maar voor hun deur staat een zwarte Volvo, gekocht met het geld dat ze hebben verdiend na de dood van hun dochter: een schadevergoeding bedoeld voor de slachtoffers van de maffia. De komst van deze brandende auto is een soort buurtwonder, het lijkt de deuren te openen naar een nieuw bestaan ​​vol mogelijkheden voor het hele gezin: voor vader Nicola, onbetwiste patriarch, een professional in precair werk op de grens van de legaliteit; voor moeder Loredana, bescheiden, volgzame, maar verborgen regisseur van onvoorspelbare strategieën; voor grootmoeder Rosa, een spraakzame meester in zwijgzaamheid; voor grootvader Fonzio, altijd ongrijpbaar uit principe. En tot slot voor zoon Tancredi, met zijn plotselinge melancholie, ondoorgrondelijk voor zijn familie en de buurt, een paradoxale tegenhanger van zijn ondernemende naamgenoot in De Luipaard. Wanneer Tancredi tijdens een avondje uit met zijn vriendin achteloos de zijkant van de auto krast, breekt de storm los: er ontstaat ruzie, vader en zoon staan ​​bruut tegenover elkaar, totdat er een schot wordt gelost.

'It Was the Son' is een antropologische noir, een ketters mysterie dat provocerend lijkt te beginnen vanaf het einde en pagina na pagina de kaarten op tafel herschikt. Het pistool waarmee de schoten werden afgevuurd, is verdwenen. Twijfels en onzekerheden duiken op, het eerste bewijs lijkt te verbrokkelen. Elk hoofdstuk van de roman voegt nieuwe details toe aan het hele verhaal en lijkt tegelijkertijd af te dwalen, waardoor de lezer geconfronteerd wordt met een stad die soms komisch en grotesk is, maar altijd op de rand van een maatschappelijke ramp staat.

De avonturen van de Ciraulo's spelen zich af in de tijd, eerst versnellend en dan vertragend tot het punt van bevriezing, steeds ondersteund door grappige, surrealistische en wrede dialogen. Met deze roman, met een ogenschijnlijk sobere taal en zwavelachtige komedie, ergens tussen Raymond Carver en Alan Bennett, deconstrueert Roberto Alajmo het detectivegenre. Hij begint bij de Griekse tragedie, maar transformeert het met plezier tot de meest snijdende menselijke komedie.

'Uri' van Kamel Daoud

'Uri', het boek waarmee de Algerijnse schrijver Kamel Daoud in 2024 de Prix Goncourt won, is nu in Italië uitgegeven door La Nave di Teseo. Alba is een meisje uit Oran, Algerije, ze heeft prachtige ogen, ze heeft een schoonheidssalon, ze draagt ​​jeans en onconventionele kleding, ze rookt in het openbaar en durft zelfs haar tatoeages te laten zien. Ze is een vrije, onafhankelijke en moderne jonge vrouw die zich steeds ongemakkelijker voelt in de reactionaire en traditionalistische wending van de Algerijnse samenleving. Maar Alba is ook een overlever, die op wonderbaarlijke wijze ontsnapte aan de slachting van haar familie toen ze nog maar vijf jaar oud was, tijdens de burgeroorlog die het land in de jaren negentig teisterde. Op haar lichaam draagt ​​ze nog steeds de sporen van die vreselijke ervaring: een litteken in haar nek, een infuus voor de ademhaling en volledig vernielde stembanden maken haar niet alleen stom, maar ook, ondanks zichzelf, een symbool van die periode van geweld die Algerije koste wat kost wil vergeten.

Alba heeft ontdekt dat ze al een tijdje zwanger is en heeft al besloten om abortus te plegen, maar het wezen dat in haar baarmoeder groeit, is de enige die haar stem kan horen. Wie kan naar haar innerlijke taal en haar verhaal luisteren? En het is aan haar dat het meisje het vertelt, haar angsten en trauma's deelt, totdat ze besluit het verleden en de tragedie die haar leven heeft getekend onder ogen te zien. Ze doorkruist een land waar vrouwenrechten vijandig zijn en dat specifieke wetten heeft aangenomen om iedereen die over burgeroorlog spreekt te straffen. Alba keert terug naar haar geboortestad waar het allemaal begon, en waar de doden misschien haar vragen zullen beantwoorden. Kamel Daoud geeft de vergeten, onschuldige slachtoffers en overlevenden van de verschrikkelijke Algerijnse burgeroorlog de stem terug die hen werd ontnomen met een moedige en ontroerende, krachtige en lyrische roman.

'De misdaad van het denken' van Paolo Crepet

Het nieuwe essay van psychiater en socioloog Paolo Crepet, 'The Crime of Thinking', verschijnt op 17 juni bij Mondadori. We leven in een tijdperk dat meer dan ooit vrijheid viert en tot een absoluut recht verkondigt. Toch klopt er iets niet. Een dunne, stille mist is ons leven binnengeslopen: die verbiedt niet, die gebiedt niet, die straft niet. Hij verleidt. En hoewel hij rust en welzijn belooft, drijft hij ons naar homologatie, schakelt hij kritisch denken uit, remt hij creativiteit en de moed om anders te zijn.

In dit nieuwe essay richt Paolo Crepet zich op een van de meest verraderlijke tendensen van onze tijd: de censuur die niet van bovenaf komt, maar ons dagelijks leven, onze gebaren, onze talen, onze keuzes die we niet meer maken, infiltreert. Het is een zachtaardig, alomtegenwoordig, onzichtbaar conformisme dat ons uitnodigt om in onze comfortzone te blijven: de plek waar we geen fouten maken, maar ook niet groeien. Met zijn briljante en provocerende schrijfstijl neemt Crepet ons mee op een reis tegen de stroom in, om te herontdekken wat een bestaan ​​werkelijk vrij maakt: twijfel, verbeelding, conflict. Want vrijheid, zo herinnert hij ons eraan, is geen slogan, maar een vermoeiende en dagelijkse oefening, die moed, helderheid en ongehoorzaamheid vereist.

Een speciale waarschuwing is weggelegd voor de allerkleinsten en leerkrachten: genoeg met de obsessieve zoektocht naar perfectie en geluk, koste wat kost. We moeten de waardigheid herstellen van fouten, mislukkingen en nederlagen, essentiële stappen voor een gezonde en evenwichtige groei, want "stormen kunnen zelfs reddend zijn en de horizon verlichten". Aan de hand van anekdotes, reflecties en ontroerende persoonlijke ervaringen daagt Crepet ons uit om de moed van de verbeelding en de kracht van authenticiteit te herontdekken, en biedt daarmee een waar manifest voor hen die homologatie afwijzen en de, vandaag de dag revolutionaire, kracht van het vrije denken willen herontdekken.

'Ben jij Lando's zoon?' van Massimiliano Buzzanca

Massimiliano Buzzanca vertelt over zijn vader Lando en onthult de man achter de acteur in 'Ma che sei il figlio di Lando?' (Baldini + Castoldi). In een feestelijk versierde kerk huilt een man achter een pilaar. Lang en dun, hij is een jongen, naast hem lijkt een klein meisje hem te troosten. Hij staat op het punt te trouwen, maar die tranen drukken geen angst uit, maar eerder de angst om zijn Lucia niet het huwelijk te kunnen bieden dat ze verdient. Het vuur van het acteren brandt in hem, hij wil naar Rome gaan en proberen te bewijzen dat hij acteur kan worden en succesvol kan zijn, en dan terugkomen om Lucia en het kind dat ze draagt ​​op te halen. Zijn hele leven heeft Lando Buzzanca dit dualisme ervaren: enerzijds zijn woede voor de set, het verlangen om op de planken te staan, anderzijds zijn passie voor de enige vrouw van wie hij ooit heeft gehouden.

Streng in zijn familie, glimlachend, brutaal, brutaal als hij acteerde. Van de auditie voor Gassman tot de grote rollen voor Germi, De Sica, Festa Campanile en vele anderen, werkte hij met de Gotha van de Italiaanse cinema, waarbij hij vaak de figuur van het Italiaanse mannelijke type belichaamde, supergetalenteerd en opschepperig. Maar wie was Gerlando – Gigi – Buzzanca eigenlijk? In deze beknopte biografie vertelt zijn zoon Massimiliano het verhaal van de man achter de acteur, de vader én de kunstenaar, en onthult anekdotes en herinneringen die alleen degenen die met hem opgroeiden en zijn sterke en zwakke punten zagen, kunnen onthullen, en legt hij ook uit wat het betekende om "de zoon van Lando Buzzanca" te zijn.