Schrijver Grasselli 'gestoken' door 'Zanzara' en dribbelde vervolgens langs Cruciani en Parenzo

Na de angel van " Zanzara" op Radio 24 te hebben overleefd, die aan Giuseppe Cruciani en David Parenzo werd toegespeeld en door Caterina Collovati als seksist werd bestempeld, ontweek Pier Francesco Grasselli met succes de aanvallen van de radio-"beesten" en probeerde hij een kunstje uit te halen: uitleggen dat de benaming " chick " niet beledigend is. Slechts één van de vele provocaties in een verhitte aflevering, met de schrijver van Reggio Emilia op de ongemakkelijke stoel die gereserveerd was voor de gast. En dat allemaal dankzij " The New Playboy Manual ", een van de boeken van deze zomer 2025.

Maar was er echt behoefte aan een nieuw Playboy-handboek?

Ja, maar het is niet zomaar een handleiding. Dit boek is een manifest. Het helpt een man te begrijpen wie hij is, wat hij wil en hoe hij kan stoppen met het najagen van vrouwen die hem niet respecteren. Het is een mentale en seksuele overlevingskit. Het leert je hoe je kunt verleiden, maar vooral hoe je je niet kunt laten verleiden door wat je kleiner maakt.

Is het ook een boek tegen de hedendaagse maatschappij?

Natuurlijk. Het is een oorlogsverklaring aan de nieuwe onderdanige, flexibele, schuldbewuste man. De man die zich voor elke impuls verontschuldigt en zelfs toestemming vraagt om een compliment te geven. Ik zeg: genoeg. Verleiding is geen misdaad. Mannelijkheid is geen pathologie.

Maar bestaat het risico niet dat het overkomt als een giftige, achterlijke, vrouwenhatende tekst?

Alleen voor wie met ideologisch kwijl in de mond leest. In werkelijkheid is het een boek vol respect: voor de echte vrouw en de authentieke man. Niet voor maskers.

Hoe verliep de presentatie bij Sesso? Was de naam een inspiratiebron?

Het kon niet goed aflopen bij Sesso. Laten we zeggen dat het universele ironie-algoritme hielp. En de grappen waren eindeloos. "The New Playboy Handbook gepresenteerd bij Sesso"... het was het lot.

Zijn er bij de definitieve ondertekening meer vrouwelijke of mannelijke reacties?

Verrassend eerlijk. Mannen kopen het handboek om beter te leren verleiden. Vrouwen kopen het om te begrijpen hoe mannen hen 'lezen' en hoe ze denken, om te weten met wie ze te maken hebben... of om te controleren of er over hen is gesproken. En sommigen geven het uiteindelijk aan hun ex, of aan de vriend die er nooit mee overweg heeft kunnen. Sommigen bladeren er met een detective-achtige blik doorheen, alsof ze de zetten van hun vijand proberen te ontcijferen. Anderen lachen, maken aantekeningen en zeggen dan: "Zo weet ik hoe ik bepaalde elementen kan ontmaskeren."

Hoeveel gewicht hechten we aan zelfbewustzijn bij verleiding? Aan zowel iemands sterke als zwakke punten?

Fundamenteel. Als je niet weet waar je kracht en je zwakte liggen, ben je net iemand die poker speelt met hole cards. Verleiding is niet voor degenen die zichzelf sprookjes vertellen, maar voor degenen die de harde waarheid onder ogen zien, aan zichzelf werken en van hun fouten leren, zodat ze elke dag een betere versie van zichzelf kunnen zijn.

Billy Crystal in When Harry Met Sally zegt tegen Meg Ryan: "Je bent veeleisend, maar je beseft het niet. Je bent de slechtste." Wat denk jij?

Briljant. In die film zegt Billy wat velen denken, maar weinigen durven te zeggen. Onwetende "high maintenance"-vrouwen zijn een puinhoop met het woord "fragiel" erop geplakt. En paradoxaal genoeg zijn zij vaak degenen die zich "simpel" voelen. Wat hen nog meer een puinhoop maakt.

Is iedere man een roofdier?

Afgaande op de opdracht/disclaimer van haar handleiding, lijkt het er wel op. Elke gezonde man wordt gedreven door een verlangen om te veroveren. Het zit in onze aard. Noem het een roofdier, een jager, een ontdekkingsreiziger... maar het is die motor die ons van de bank af krijgt en op zoek laat gaan naar de vrouw die we willen. Iedereen die dit ontkent, liegt. Of heeft het opgegeven. Het hoofdstuk "Inzicht in de vrouwen van vandaag" brengt ons tot de vraag: wie zijn vrouwen vandaag de dag en wat willen ze, vanuit haar perspectief, en of het makkelijk is om ze te labelen? Vrouwen van vandaag zijn vaak slachtoffer – geen begunstigden – van wat zij emancipatie noemen. Het radicale feminisme heeft hen vervormd, gemasculiniseerd, ervan overtuigd dat ze, om waardig te zijn, op hun eigen voorwaarden met mannen moeten concurreren, waarbij ze hun eigen vrouwelijkheid, hun eigen gratie en vaak ook hun eigen empathie ontkennen. Het resultaat? Ze willen alles en het tegenovergestelde van alles: onafhankelijkheid en bescherming, vrijheid en stabiliteit, carrière en gezin. Hen labelen is onmogelijk, omdat de maatschappij elk kompas heeft vernietigd. Voeg daar promiscuïteit en oppervlakkigheid aan toe – de eerste gekoppeld aan de eerder genoemde vermeende emancipatie- en datingapps, de laatste aan pathetische uitingen op sociale media. Daarom is een belangrijk punt van het boek: de ware playboy weet onderscheid te maken. Hij jaagt niet iedereen na, maar kiest – en waardeert – de weinigen die te midden van de massa leegte en vulgariteit hun integriteit en authentieke charme hebben behouden.

Mis je, na jarenlang onderzoek, nog steeds iets over vrouwelijk gedrag?

Natuurlijk. Maar dat is nou juist het mooie ervan. Marsmannen zullen Venusmannen nooit helemaal begrijpen. Uiteindelijk is het een taalverschil. Je bent nooit klaar met het leren van een vreemde taal. Je moet het altijd verbeteren, altijd oefenen. En kom op: als je alles begrijpt, raak je op een gegeven moment verveeld. Maar als je niets begrijpt, zit je in de problemen.

Ik ben er nog niet: wat bedoel je met duurzame verleiding?

Verleiden zonder te vernietigen, zonder vuil spel, zonder te bedriegen, zonder jezelf te branden. "Duurzame verleiding" betekent de ander beter achterlaten dan je hem of haar aantrof. Zelfs al duurt het maar één nacht. Het is een vorm van elegantie en fatsoen, wat uiteindelijk kracht oplevert.

Maar betekent verleiding niet ook manipulatie, waarbij gebruik wordt gemaakt van strategieën?

Nee. Hij manipuleert degenen die liegen. Ik leer mensen om eerlijk, maar effectief te zijn. Hebben vrouwen of mannen ooit een hekel gehad aan je woorden? Absoluut. Vooral degenen die zich gekwetst voelen. In deze handleiding spaar ik niemand. Het bevat de "harde waarheid", of de lezer dat nu leuk vindt of niet. Maar wrok is vaak een teken dat je een gevoelige snaar hebt geraakt. Ik ben er niet in geïnteresseerd om te pleasen, maar om de ogen te openen van degenen die me lezen voor realiteiten die misschien ongemakkelijk of onverteerbaar zijn, maar die geaccepteerd moeten worden als je volwassen wilt worden en wilt groeien.

Is verleiding uiteindelijk toch een spel?

En kan het niet helpen om jezelf te serieus te nemen, aan beide kanten? Verleiding is zeker een spel. Maar het is een serieus spel waarin je flink gekwetst kunt worden – lees mijn roman 'Her'. Ik neem mezelf bijvoorbeeld niet al te serieus, en de titels van veel van mijn boeken getuigen daarvan. Bovendien verliezen degenen die zichzelf te serieus nemen in de liefde, omdat ze als lastig overkomen. Degenen die kunnen lachen – zelfs om zichzelf – winnen.