Oude problemen, alle foto's zien er hetzelfde uit. Weg zijn de schandalen, de schelpen en zelfs de etiketten.

Over hetzelfde onderwerp:

Wat voor zomer is dit? Goed, slecht, gemiddeld? Snel! Geef ons een label. Is dit de zomer van AI? Iedereen heeft het erover. Er is geen gesprek waarin AI niet ter sprake komt. Een goed teken? Een slecht teken? Is het hetzelfde? Welke kwalificaties hebben we eigenlijk? Waarom vertel je ons niets? Zelfs de woordenboekgeneratie, de Z-generatie, spreekt niet. Wie weet, misschien slapen zij ook wel onder hun parasols. Moeten we ons zorgen maken over dit gebrek aan namen? Het is dan de zomer "zonder". Vorig jaar was geen verwende zomer. Rond deze tijd waren we ervan overtuigd dat Kamala Harris, omdat ze een Twitter-avatar met groen haar had aangemaakt en dat helemaal in de mode was onder jongeren, een kleine kans zou maken in de verkiezingen tegen Trump . Wat waren we toch idioten. Dachten we dat echt? Het is merkwaardig hoe elke wending in het verleden, vanuit de toekomst bekeken, onmogelijk niet te voorspellen lijkt. Andere "zonder" dingen zijn: geen EK's, WK's, Olympische Spelen dit jaar. Er is niets op tv. Geen films of series om over te praten. We hebben problemen, maar het zijn oude geopolitieke problemen die – hopelijk – wachten op een oplossing. Die twee afschuwelijke meesters van het universum gaan half augustus naar Alaska voor een mooie topontmoeting. Het is een geweldige kans, een haai of een walvis zou ze kunnen opeten. Ze blijven een tijdje in de buik en doen wat Pinokkio deed; ze komen er beter en genezen weer uit.

Er is geen zomerliedje, zeggen ze. Pardon, er zijn er twintig, maar ze zijn oud, allemaal greatest hits. De enige zomer die iemand anders dit jaar graag op zijn telefoon keek, was bij de concerten van Oasis. Bezoekers waren meer benijd dan booteigenaren . Geen schandalen, behalve die van Coldplay, maar dat was juli, daar eindigde het, een heel mager seizoen. De stranden zijn niet druk. Sommigen zeggen dat het een teken is van de crisis, anderen zeggen dat het vooruitgang is, mensen namen in juni vakantie en gingen voor de helft van de prijs naar Griekenland. Politieke controverse heeft geen inhoud. Schlein begint een halfslachtige opmerking: "De regering zou het moeten hebben over degenen die niet naar het strand konden!" Meloni antwoordt: "De Democratische Partij zou de mensen moeten tellen die naar de bergen gingen!" Een waarschijnlijke citroenijsje en een onuitgesproken non-concurrentiebeding volgen; het is te heet om echt te discussiëren. De mosselen zijn verdwenen. Restaurants halen hun schouders op, er is een kleine, felle ochtendsmokkeloperatie gaande op de vismarkt, en de beste zakken zijn al bezet. De bevoegde autoriteiten zouden verslag moeten uitbrengen. Ze moeten ons de waarheid vertellen. Als er een tijdperk voorbij is, het tijdperk van spaghetti en venusschelpen als mogelijk en wijdverbreid recht, dan moeten we dat weten.

Er staan geen zomerse krantenkoppen in de krant. De koppen lijken wel op die van november. Internationale topconferenties, vredesbesprekingen, nieuwe gesprekken van het Openbaar Ministerie in Milaan. Er is geen populaire meteorologie; het is een gespreksonderwerp geworden voor sommeliers. De hitte van dit jaar is beter dan die van vorig jaar, zeggen experts. Er zijn geen slechte fotografen meer. Vakantiefoto's zijn niet van elkaar te onderscheiden, of het nu Azië of Cilento is, de oceanen of de Middellandse Zee, het lijkt altijd dezelfde zee. En als je erover nadenkt, ja, we zitten allemaal in dezelfde zee, alleen de vissen veranderen. Dwangmatige influencers zijn er niet meer; ze zijn gekalmeerd. Maar daar is een reden voor. Marketing zegt dat je nu, om succesvolle posts te maken, één enkele "vibe" nodig hebt (wat dat ook mag betekenen), geen duizend verhalen. Het publiek is een vreemd, humeurig wezen; op dit moment zijn we het zat om constant live-uitzendingen te zien vanaf de boeg, de achtersteven of de luxe hotelkamer. Of de muziek verandert hier, of we kopen in de herfst niets meer bij jullie. Er staan geen boeken meer op de ligstoelen. Misschien zijn de bestsellers verdwenen. Er zijn geen ijsjes meer van acceptabel formaat voor een tussendoortje. Hoorntjes, stokjes, pralines: het formaat is lilliputterachtig, je voelt je bedrogen. Er zijn geen duidelijke tekenen van de tijd. Er zijn geen chique plekken meer voor een noodzakelijke vakantie. Het regent niet, het is verstikkend heet, maar niet de hele tijd, en voor het eerst is er niets bijzonders te melden. Laten we niet overdrijven, maar het voelt echt als een verademing.

Meer over deze onderwerpen: