Gezondheid. Polyamorie: noch losbandigheid noch polygamie, maar meervoudige liefde begrijpen

Zoals de etymologie aangeeft, zou de term polyamorie dus verschillende (poly)-amoureuzen kenmerken... "Het is inderdaad de mogelijkheid om intieme, emotionele en liefdevolle relaties te hebben met andere partners", definieert Emma Puech-Hélin, seksuoloog en apotheker.

Wat dit concept onderscheidt van het open paar, waar geen sprake is van romantische verbintenis. Polyamorie onderscheidt zich ook van polygamie, "wat eerder eenzijdig is, met één partner die meerdere relaties heeft. Hier hebben we de wederzijdse toestemming van de partners om andere relaties buiten hun partnerverband te hebben."

Zei je mededogen?

Deze worden daarom als 'emotioneel en affectief aantrekkelijk' ervaren. Uiteraard is er een kader nodig in de vorm van een contract – dat is tenminste wat de seksuoloog aanbeveelt – waarin de regels en grenzen voor elke persoon zijn vastgelegd.

En daarom ‘zeer open communicatie’, met kernbegrippen als ‘transparantie’ en ‘toestemming’.

Zelfs als we het hebben over, vervolgt ze, "compassie, met andere woorden het vermogen om je te verheugen in het geluk van een ander. Het is het feit dat je blij bent voor de persoon die andere vervullingen ervaart dan met jezelf."

Het is dus het tegenovergestelde van jaloezie, iets wat bij polyamorie niet hoort.

Relaties prioriteit geven of niet

Hij is van mening dat dit contract regelmatig opnieuw besproken moet worden, met name om ervoor te zorgen dat iedereen ermee instemt.

Wetende, vervolgt Emma Puech-Hélin, "bestaat er ook de mogelijkheid om relaties te hiërarchiseren. Bijvoorbeeld door een hoofdkoppel te hebben, gevolgd door partners en zogenaamde secundaire relaties. Aan de andere kant plaatsen andere polyamoreuze mensen alle relaties op hetzelfde niveau."

Geen enkele passage...

Bovendien is polyamorie in haar ogen geen simpele overgang naar een exclusieve relatie. "Het is iets waar je over na moet denken, iets dat tijd kost en langdurig is", merkt de seksuoloog op.

Met een of meerdere gemeenschappen die op sociale netwerken zijn ontstaan en die zowel de praktische aspecten van relaties ('hoe zet je het gesprek centraal? Hoe ga je om met emoties? Hoe krijg je toestemming') als meer maatschappelijke aspecten ter discussie stellen.

Polyamorie kan immers ook de vorm aannemen van gezamenlijke projecten, van het gezinsleven, met alle vragen die dat met zich meebrengt: op menselijk, financieel, sociaal vlak, enzovoort.

Bronnen: Interview met Emma Puech-Hélin, 16 juli 2025