Electra, welke versie moet u kiezen?

Het is niet gebruikelijk dat een moeder meer dan 2000 jaar geleden wordt vermoord en dat de moord nog steeds wordt herdacht. En het is ook niet gebruikelijk dat je alle drie de versies van een misdaad kent. En als het daarnaast ook nog eens drie auteurs van het klassieke Griekse theater zijn - Aeschylus, Sophocles en Euripides - dan zal deze misdaad voor altijd in het geheugen gegrift staan. Nu komen de versies van elk van deze drie samen in het stuk dat Alícia Gorina en Albert Arribas in Lliure presenteren: Electra. Deze voorstelling beslaat in anderhalf uur de kern van de drie voorstellingen.

De feiten zijn duidelijk: Electra en Orestes vermoordden hun moeder, Clytaimnestra. Maar als we ons afvragen wat de omstandigheden waren die tot de misdaad hebben geleid, lopen de verklaringen uiteen: "We hebben de essentie van het verschil tussen beide tragedies eruit gehaald", aldus de regisseur. De voorstelling bestaat uit drie verkorte versies van elk van Electra's tragedies, één voor Aeschylus, één voor Sophocles en één voor Euripides, die in een stijloefening dezelfde mythe drie keer uitleggen.

Voor de Grieken zijn schaduwen het getuigenis van de zielen van mensen. Alicia Gorina Directeur

“De nadruk ligt op het hoe en de implicaties van elke manier van doen, zowel voor als tegen”, zegt toneelschrijver Albert Ribas. Dezelfde tragedie wordt echter vanuit drie verschillende gezichtspunten verteld, die naast het vertellen van een moord, ook een weerspiegeling zijn van de oorsprong van het theatergenre: “Door elk van de stukken te condenseren tot ‘microfilms’ van 30 minuten, verdiepen we ons in wat het betekent om theater te maken,” zegt Arribas.

Het feit, een moord, is het enige dat onvergankelijk blijft in de drie versies, terwijl de ruimte, de belichting, de kostuums en de interpretatie zich aanpassen aan het tijdperk waarin de makers leefden. Bij Aeschylus draagt ​​de tragedie de naam Les coèfores. Bij Sophocles is Elektra al de hoofdpersoon en in de tragedie van Euripides wordt het hoofdpersonage misvormd en vanuit een ander perspectief benaderd.

De acteurs in het stuk, die deel uitmaken van het nieuwe project IT Teatre LLiure, zijn afgestudeerd aan het Theaterinstituut. Een beslissing die niet triviaal is: “Het feit dat je met mensen werkt die aan het begin van hun professionele carrière staan, hangt af van de wil van het stuk. "Hiermee ontstaat er een gelijkenis tussen de reis naar de oorsprong van het theater, die de voorstelling wil volgen, en acteurs die aan het begin van hun carrière staan", aldus de regisseur.

De reis van het ene werk naar het andere is hoe het westerse theater wordt opgebouwd. Alicia Gorina Directeur

Beweging is een ander karakter in het werk: “In de tragedie van Aeschylus kunnen we de oorsprong van het theater voelen in archaïsche rituelen, waarin fysiek werk relevant wordt,” zegt Albert. Op deze manier wordt de beweging een acteur die deelneemt aan de voorstelling, een dialoog aangaat met de andere acteurs en onthult wat alleen de schaduwen in een misdaadverhaal durven te onthullen. Ze vormen een ander element van de moord die door de twee broers is gepleegd: "Voor de Grieken zijn schaduwen het getuigenis van de zielen van mensen", zegt de regisseur. Als getuigen van de misdaad worden de acteurs door hun fysieke aanwezigheid schuldig bevonden aan de moord.

Gorina's Electra is te zien in het Espai LLiure van donderdag tot en met 23/03. De voorstelling zal op tournee gaan langs verschillende gemeenten in het district Barcelona in het kader van het project Reverberacions IT Teatre Lliure , een reconstructie van de drie versies van de tragedie waarin twee broers werden veroordeeld en die zo teruggaat naar de oorsprong van het theatergenre: "De reis van het ene werk naar het andere is de manier waarop het westerse theater wordt opgebouwd", aldus Gorina.