De helikopter van de koning van Friesland

Kort na de dood van Gilles Villeneuve op het circuit van Zolder vertelde Keke Rosberg, die destijds voor het Williams-team reed, dat een van de dingen die hem het meest had geïmponeerd aan dat vreselijke weekend, was dat iedereen de baan verliet en alleen Villeneuves helikopter achterbleef. Op de woensdag voor de races hing die boven de paddock om zijn aankomst aan te kondigen: het was een ritueel. Het ongeluk gebeurde tijdens de training op 8 mei 1982. Hoe vaak zijn de beelden al herhaald, eerst op televisie en later op sociale media? Villeneuve komt met volle snelheid de bocht in en ziet Jochen Mass' March stationair draaien, ze botsen wiel aan wiel, de Ferrari vliegt de lucht in, Villeneuves harnas en de riemen die zijn helm vasthouden klikken, hij wordt uit de lucht geslingerd en ligt bewegingloos op de berm van de baan. Het is als het beeld van de totale strijd dat obsessief terugkeert in de verbeelding van lezers van Arthur-romans: de ridder slaat zijn rivaal met een grote lans en breekt zijn arm. De ander wil hem vastgebonden hebben zodat hij verder kan vechten, maar hij heeft te veel bloed verloren. Hij krijgt een spasme en sterft: om hem van zijn paard te krijgen, moeten ze hem weer in het zadel slepen.

De ridder krijgt een spasme en sterft: om hem van het paard te krijgen moeten ze hem met het zadel terugtrekken

De charme van Tirant lo blanc is dat Joanot Martorell, naast het gevecht met de koning van Frisa, de koning van Apolonia en twee van zijn medegraven, de beelden die op alle journaals en YouTube-kanalen worden herhaald, de beslissende klap en het moment waarop de een sterft, en de ander, en de ander, een buitengewone scène buiten beeld introduceert. Tirant vertrekt naar Schotland om te herstellen van zijn verwondingen en het moment af te wachten waarop hij het kan opnemen tegen ridder Vilafermosa, die hem heeft uitgedaagd. Hij arriveert in de haven van Dobla en treft de dienaren van de vier ridders die hij heeft gedood aan, wachtend op een schip dat terugkeert naar het vasteland. De hofmeester, een oude man, huilt ontroostbaar. Als je een ridderroman leest, denk je niet na over wat er schuilgaat achter de spectaculaire beelden van strijd en dood. Soms wordt je verteld over de plechtige begrafenis en de rouw, die een voortzetting zijn van het spektakel. Maar deze scène zegt veel meer: ​​je stelt je de monteurs voor van Ronnie Peterson, Gilles Villeneuve, Ayrton Senna, op het vliegveld, gekleed in de kleuren van John Player, Agip, Rothmans, wachtend op het vliegtuig dat hen terug zal brengen naar Norfolk, Maranello, Grove, net als de dienaren van de koning van Friesland, de koning van Apollonia en de twee graven, die wachten op het schip in de haven van Dobla.

In Frisa belooft Kirieleison de Muntalbà, afkomstig uit een familie van reuzen, de ridder Tirant te doden. In Las Vegas, in een seizoen vol doden, ongelukken en tegenslagen, wint Keke Rosberg het Formule 1-wereldkampioenschap. Maar wat zijn reuzen en het wereldkampioenschap vergeleken met het verdriet van een oude hofmeester in een Engelse haven?