Ana Duato keert 20 jaar later terug naar het theater om één reden: een tekst van Marguerite Duras

Wat kunt u doen om te voorkomen dat zoveel herinneringen in pijn eindigen? Wat gebeurt er nu met hen? Is het een begin of het einde? De liefde en de brute passie die deze vrouw en deze man jarenlang verenigden, zijn voorbij. Maar ze willen elkaar weer zien en het ondertekenen van de scheidingspapieren duurt langer dan nodig is. Het is een nacht in de lobby van het hotel waar ze elkaar ontmoetten, waar hartverscheurende gevoelens naar boven komen, harde verwijten, beschuldigende stiltes, herinneringen aan de hel waarin ze leefden, maar ook de seksuele connectie die er nog steeds is. Ana Duato keert na meer dan 20 jaar afwezigheid terug naar het theater, samen met de Argentijnse acteur Darío Grandinetti , die voor het eerst in Spanje op het toneel staat om deze liefdestragedie tot leven te brengen in La música , een tekst van de Franse auteur Marguerite Duras uit 1965, geregisseerd door Magüi Mira. Het stuk gaat op 26 februari in première in het Infanta Isabel Theater in Madrid. Er is nog geen einddatum vastgesteld.

Marguerite Duras (1914-1996) zei zelf: “ Muziek is een voortdurend herschrijven van de onmogelijke partituur van de liefde.” De naam Duras, een productief schrijver en auteur van grote teksten als De minnaar of het script voor Hiroshima, mon amour , is niet erg gebruikelijk in het Spaanse theater, in tegenstelling tot op Europese podia. Magüi Mira, actrice en regisseur , was al lange tijd in hem geïnteresseerd. “Zij is een auteur die mij fascineert: ik heb altijd al eens een van haar teksten willen bewerken, maar ik heb nooit de kans gehad. Dat is helemaal niet gemakkelijk, ze schrijft met een heel bijzondere literaire vlucht en die brute en barbaarse werkelijkheid die ze in La música beschrijft, moet ze zonder filters op het toneel brengen. Deze tekst interesseert mij bijzonder omdat hij ingaat op de drug die seks heet. Seks als communicatietaal die niet per se met liefde gecombineerd hoeft te worden. "Dit stel beseft niet dat ze de drug nog niet hebben overwonnen", legt Magüi Mira uit in een interview met de twee acteurs.

Slechts één tafeltje in dat langverwachte hotel in welke Franse stad dan ook is getuige van deze hereniging, die begint en eindigt op het podium met Schuberts Andante Opus 100 , de enige verandering ten opzichte van de tekst van Duras, die muziek van Beethoven koos. Hij, een succesvolle architect, een controlerende en wantrouwende man, enigszins melancholisch, en zij, een onafhankelijke en vastberaden schilder, hebben hun leven opnieuw opgebouwd, maar ze komen met een dringende behoefte om naar het verleden te kijken. “Wat mij het meest interesseert aan dit werk is dat Duras het conflict vanuit een positie van fantastische gelijkheid belicht. Hier is geen spoor van seksistische gebruiken, geen matriarchaten, geen patriarchaten, geen feminismen. Het is een relatie van gelijken. De arrogantie die een of beide personages kunnen voelen, heeft te maken met hun persoonlijkheid, niet met hun gesteldheid als vrouw of man. Ik wil graag een werk maken waarin het vrouwelijke personage er is, ze heeft niemand nodig. "Als mannelijke acteur vind ik het fascinerend omdat het ingewikkelder is om tegenover een gevestigde vrouw te staan ​​die zichzelf is en niemand nodig heeft", zegt Darío Grandinetti (Rosario, Argentinië, 65 jaar), een acteur die al jaren afwisselend in Madrid en Argentinië woont.

Ana Duato (Valencia, 56 jaar) gelooft dat Marguerite Duras een betere, gelijkwaardigere wereld voor vrouwen nastreeft en dat heeft ze allemaal in dit werk toegepast. “Het is een ingewikkelde en zeer intelligente tekst, die we tijdens de repetities hebben ontdekt. Duras doet niets zonder plan. Alles wat hij zegt, elke vraag die hij stelt, zit vol herinneringen en projecties in de toekomst. Het is een werk met twee versies van hetzelfde verleden, zoals wel vaker het geval is. Er is vanaf het eerste moment duidelijk sprake van een rolwisseling en dat is heel interessant. Ze heeft een relatie overwonnen die haar emotioneel veel schade heeft toegebracht, maar die haar wel sterker heeft gemaakt", aldus de actrice, die toegeeft dat ze geen tijd heeft gehad om het theater te missen, omdat ze zich heeft verdiept in haar lange werk aan de serie Cuéntame.

Het is een nacht waarin ze een relatie beëindigen en zich verwoest en neergeslagen voelen door de liefde die hen verenigde, maar waarvan ze weten dat die onmogelijk is. Het is een nacht vol ontmoetingen, meningsverschillen, herinneringen aan de 'afschuwelijke hel' die ze hebben doorstaan, duizenden verwijten, zijn jaloezie, haar onafhankelijkheid en ook de ontdekkingen en geheimen waar ze niets van wisten over elkaar. “Wat ze kwamen doen, gebeurt niet meer. Er gebeuren belangrijkere dingen. Ze denken dat ze de relatie gaan verbreken, maar ze beseffen dat ze nog steeds met elkaar verbonden zijn door een rode draad. Daarnaast zijn er nog andere dingen gebeurd waar de twee tot nu toe niets over hebben gezegd, maar die nu naar buiten komen. "Het is een nacht van herontdekking van de relatie, van herontdekking van de ander en ook van zichzelf, van herontdekking van het verlangen dat nog steeds klopt", legt Grandinetti uit, voor wie het koppel die nacht arriveerde zonder de nodige rouw te hebben verricht.

“Misschien wel”, zegt Ana Duato over haar personage, een vrouw met veel kracht, maar tegelijkertijd ook veel kwetsbaarheid. “Zij is een vrouw vol tegenstrijdigheden. Ze ervaart de nostalgie van een thuis, een man aan haar zijde en de behoefte om onafhankelijk te zijn. Het beweegt zich in die twee wateren. Ze is een heel eigentijds personage dat over veel aspecten van de hedendaagse vrouw praat. Ik vind het prettig om het met tegenspraak te interpreteren. De waarheid is dat je niet snel uitgekeken raakt op haar, ze gaat op en neer. Wat ze wel weet, is dat ze veel over zichzelf heeft geleerd, dat ze zichzelf heeft herontdekt en herbouwd, dat ze weet wie ze wil zijn en hoe ze wil leven. Ze bevestigt haar besluit om die hel niet nog een keer te hoeven meemaken en afstand te nemen van die giftige liefde, ook al verlangt ze naar iets uit die jaren", voegt Ana Duato toe.

Het is een slapeloze nacht, waarin twee personages gevangen blijven in de liefde die hen verenigt. Is dit het begin of het einde van een relatie? De dag is aangebroken. Alles is voorbij, maar alles kan beginnen.